ديران پيك 7273 مترکوه دیران پیک توسط کوهنوردانی که از جبهه شمالی و از مسیر دره " ناگار" به آن پا میگذارند "میناپین" نیز نامیده میشود، در اصل نام میناپین از دهکده ای زیبا و سر سبز که اهالی آن را شیعیان تشکیل میدهند گرفته شده است. این کوه در میانه خط الراسی قرار دارد که از "راکاپوشی" تا "هاراموش" کشیده شده است. همچنین یخچالهای " میناپین" ، " هینارچی" و" بالتار" این کوه را محاصره نموده اند. به سبب قرار گرفتن ده میناپین در نزدیکی بزرگراه قراقروم دسترسی به دهکده و از آنجا به کمپ اصلی بسیار راحت میباشد. قله کوه دیران پیک با ارتفاع 7273 متر جزو مجذوب کننده ترین و در عین حال خطرناکترین کوههای منطقه گیلگیت به شمار میرود. در واقع این کوه در مقابل حدود 70 صعود به قله 32 کشته از مسیرهای مختلف به جای نهاده که آمار بسیار بالایی در مقابل سایر کوههای منطقه هیمالیا میباشد. بیشترکشته شده ها نیز بر اثر سقوط در شکافهای یخی یا سقوط بهمنهای مسیر شمال غربی بوده اند.
تاریخچه صعودها:
در سال 1958 هیئت اعزامی کشور انگلستان در اولین تلاش بر روی این کوه بدلیل کشته شدن یکی از اعضای این تیم در طوفان از صعود به قله باز ماند. آنها تنها 300 متر تا قله دیران پیک فاصله داشتند.
یک سال بعد یعنی در سال 1959 تیمی از آلمان که جهت انجام تحقیقات زمین شناسی در منطقه یخچال " باتورا" Batura فعالیت میکرد، بدلیل لغو مجوز خود وارد محدوده بین "راکاپوشی" و "دیران پیک" گردید. در تاریخ 9 ژوئن یکی از اعضای تیم به همراه یک باربر به نقطه ای بر فراز گردنه شمالی به ارتفاع 5500 متر رسیدند.
اما در سال 1964 تیمی سه نفره از اطریش در تلاش بر روی جبهه شمال غربی کوه شکست خورد. علت این ناکامی بدی آب و هوا و ریزش بهمن های زیاد مسیر عنوان شد.
در سال 1965 تیمی از کشور ژاپن در نزدیکی قله بدلیل بارش سنگین برف و طوفان ناکام ماند. آنها نیز از مسیر شمالغربی بر روی کوه تلاش میکردند.
و سر انجام در سال 1968 یک تیم سه نفره اطریشی پس از برپایی کمپ 1 خود در ارتفاع 4800 متر برغم روبرو شدن با شکافهای یخی متعدد، آب و هوای نامساعد و برف عمیق که خطر سقوط بهمن را افزایش میداد در حد فاصل کمپهای 1تا3 موفق شدند قله را صعود نمایند. آنها مسیر طولانی و پر برف کمپ سه به قله را فلات بزرگ قله نام نهادند و از آن طریق یال قله را شناسایی کردند و به قله رسیدند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر