کانچن چونگا

کانچن چونگا 8586 متر Kangchenjunga

نام کوه کانچن چونگا، کانچن دزونگا، کاچد زونگ،

کانچا نفادگا

ارتفاع 8586 متر، 28،169 فیت

موقعیت 27،07 عرض شمالی

88،13 طول شرقی

محل قرار گیری نپال، ایالت سیکیم هند

بهترین ماههای صعود آوریل، می

اولین صعود 1955

نزدیکترین فرودگاه بین المللی کاتماندو، نپال

کانچن چونگا 8586 متر Kangchenjunga 8586 m

کانچن چونگا سومین قله مرتفع دنیا با ارتفاع 8586 متر در مرز ایالت سیکیم هند و کشور نپال و در 46 مایلی شمال غرب دارجلینگ قرار دارد. این کوه شرقی ترین 8000 متری جهان به شمار می رود. نام کانچن چونگا به معنای پنج گنجینه برفی است و اشاره ای است به پنج قله مرتفع و پوشیده از برف این رشته کوه (کانچن- توده برف، چون- پنج، گا- گنجینه).

از سال 1838 تا 1849 باورها بر این بود که کانچن چونگا رفیعترین کوه جهان است، اما مساحی های اورست بر این فرضیه خط بطلان کشید. توده کانچن چونگا بسیار پر عظمت می باشد و از چندین قله یخی بر روی خط الراس آن شکل گرفته. در واقع این توده از دو رشته غربی- شزقی و شمالی- جنوبی شکل گرفته و همانند یک X عظیم می باشد که توسط قلل 6 و7000 متری احاطه شده. همانند Siniolchu 6888 متردر بخش شرقی سیکیم، که یکی از زیباترین قلل دنیا می باشد، قله با شکوه ژانو (شیر خفته) 7710 متر Jannu در بخش غربی با جبهه شمالی با شکوهش، قلل قابل مشاهده از دارجلینگ در بخش جنوبی کوه: کابروی شمالی 7338 متر NorthKabru، کابروی جنوبی 7316 متر South Kabru و قله راتانگ 6678 مترRathong ، قلل بخش شمالی همانند تواینز Twins (دوقلو) و تنت پیک Tent Peak(قله چادر) و در نهایت در مرز تبت گردنه جونسونگ 6120 متر Jongsong La.

منطقه کانچن چونگا بدلیل دوردست بودن چندان مورد توجه گردشگران قرار ندارد، از اینرو توانسته زیبائیهای خود را حفظ نماید. از جلوه های منطقه کانچن چونگا می توان به یخچال زمو Zemu و پارک ملی کانچن چونگا به مساحت 2035 کیلومتر مربع اشاره کرد که در بخش نپال قرار دارند.

قلل مهم منطقه کانچن چونگا

- قله اصلی 8586 متر

- قله مرکزی 8482 متر

- قله جنوبی 8476 متر

- قله غربی (یالون کانگ Yalung Kang) 8433 متر

- کانگ یاچن Kangbachen 7903 متر

در 1854 ژوزف دالتون هوکر گیاه شناس معروف انگلیسی در کاوشهایش از این بخش ناشناخته نپال بازدید نمود. او تا دامنه های کانچن چونگا و بخشهایی از تبت پیشرفت.

در 1899 سیاح انگلیسی داگلاس فریشفیلد و عکاس ایتالیایی ویتور سلا (وی در سال 1909 دوک ابروزی را در سفر به کی2 همراهی نمود، گردنه سلا در منطقه بالترو به افتخار وی نامگذاری شده) دورادور کوه را پیمودند. آنها نخستین کوهنوردانی بودند که رخ عظیم غربی کوه را مشهاهده نمودند.

در 1905 نخستین هیئت کوهنوردی بر روی کانچن چونگا به سرپرستی السدر کراولی تا 6200 متری کوه بالا رفت. در این صعود چهار عضو تیم بر اثر سقوط بهمن جان باختند.

در 1929 هیئتی انگلیسی به سرپرستی پول بوئر توانست تا 7400 متری کوه از طریق گرده شمالی صعود نماید. آنها بخاطر طوفان متوقف شدند.

در 1930 هیئتی بین المللی به سرپرستی جورج درنفورد و متشکل از کوهنوردانی آلمانی، اطریشی و انگلیسی بدلیل حجم برف زیاد و طوفان از صعود بازماند.

در 1931 دومین هیئت آلمانی به سرپرستی مجدد پول بوئر در تلاش بر روی گرده شمال شرقی بخاطر هوای خراب شکست خورد. آنها تنها کمی بیش از صعود سال 1929 بالا رفتند.

در سال 1933 یک تیم از کوهنوردان آلمانی به سرپرستی پائول بور تا ارتفاع 7700 متری کوه بالا رفت. یک کوهنورد آلمانی و دو شرپا بر اثر سقوط بهمن در این صعود جان باختند.

در سال 1954 گروه شناسایی کانچن چونگا(The Himalayan Journal Vol. X1X) توانست اطلاعات خوبی را از مسیرهای قابل صعود کسب نماید. این تلاش مقدمه ای برای صعود سال بعد قله بود.

هندوان ساکن در ایالت سیکیم معتقدند قله این کوه مکانی است مقدس ( این امر موجب عدم اجازه صعود به کوهنوردان از سمت هند می باشد) و این نکته ای بود که از چشم نخستین فاتحان کوه دور نماند و آنها از پای نهادن بر فراز کوه اجتناب نمودند.

در نخستین صعود که توسط هیئتی از کوهنوردان کشور انگلستان به سرپرستی چارلز اوانز صورت گرفت، جو براون، جورج باند موفق شدند در 25 می 1955 قله را صعود نمایند. یک روز بعد نورمن هاردی و تونی استریتر بدلیل خرابی هوا از صعود باز ماندند. آنها از همان مسیری صعود کردند که 50 سال قبل السدر گراولی آنرا مسیر اصلی و قابل صعود تشخیص داده بود.

سرسختی کانچن چونگا تا مدتها موجب عدم حضور تیمها در این منطقه شد، تا اینکه در 1973 تیمی ژاپنی با تلاشی قابل تحسین توانست از مسیر جنوب غربی یالون کانگ (قله غربی کانچن چونگا) را فتح نماید. یوتاکا آگتا و تاکئو ماتسودا صعودکنندگان قله بودند.

در 1975 دوکوهنورد آلمانی با نامهای ابرلی و استورم مسیری نو بر روی یالون کانگ گشودند.

دومین تلاش موفق قله اصلی نیز توسط هیئتی از ارتش هندوستان به سرپرستی کلنل کومار در سال 1977 صورت گرفت. آنها از گرده دشوار شمال شرقی موفق به فتح قله شدند.

در 1978 تیمی لهستانی توانست نخستین صعود کانچن چونگای II را صورت دهد.

در سومین تلاش کوهنورد معروف و توانمند انگلیسی داگ اسکات در 1979 موفق به فتح قله شد.

در 1983 نخستین صعود انفرادی و بدون اکسیژن کوه توسط پیر بگین کوهنورد شهیر فرانسوی صورت گرفت.

در سال 1986 نخستین صعود زمستانی کوه توسط کریستوف ویلیجکی و جرزی کاکوسکا کوهنوردان توانمند لهستانی انجام شد.

نخستین تلاش زنان نیز در 1991 با مرگ ماریا فرانتر و ژوزه روزمن ناکام ماند. پیکر آنها بعدها کمی پائینتر از قله یافت شد.

در 1992 وندا رتکویچ کوهنورد زن توانمند لهستانی که قصد داشت حمله نهایی خود را به تنهایی انجام دهد در کمپ آخر خود جان سپرد. کارلوس کارسولیو کوهنورد مکزیکی پیکر بی جان او را در چادرش یافت.

در 1998 جانت هریسون توانست پس از سالها نخستین زنی باشد که به این قله صعود می نماید تا بدین شکل کانچن چونگا آخرین مانع 8000 متری زنان نیز فتح گردد.