هندو کش Hindu Kush
کلمه هندو کش از زبان پارسی بر این منطقه نهاده شده و به معنای کشنده یا قاتل هندوها می باشد ، این کلمه به سرمای کشنده منطقه و مرگ هندیها بر اثر سرما اطلاق می گردد. پیشتر کوهستان این منطقه را هندو کوه نیز می نامیدند که کاملا برگرفته از زبان پارسی می باشد.
همچنين تعبیر های ديگري نيز در مورد اسم کوه هندوکش شنیده می شود که اکثرا پایه و اساس علمی ندارند. از شکست هندو ها تا مردن اسیران آنان به دلیل سردی هوا در دامنه های این کوه و ... كه تمامن شایعاتی است كه در فرهنگ مردم وجود دارد. نصیر مهرین نویسنده و تاریخ دان افغانی در این باره می گوید: در اوستا از این سلسله کوه بنام ابارسین، که به معنی بالاتر از عقاب است، یاد شده است. و بعد ها یونانیان که فکر می کردند قفقاز آخر دنیاست، بعد از کشف این سلسله کوه، آنرا کوکازوس اندیکوس، یعنی قفقاز هندی نام گذاری کردند، و این نام یونانی، بعد از قرن ها، به شکل امروزی آن که هندوکش باشد، درامده است.
اما رشته کوه هندوکش در جنوب غرب رشته کوه پامیر واقع شده است. این رشته کوه کم و بیش در مرز افغانستان و پاکستان قرار دارد. بطور کل اطلاعات زیادی نیز از کوههای این منطقه در دست نیست و کوههای زیادی را نیز می توان در این رشته یافت که همچنان صعود نشده و بکر مانده اند. این رشته کوه که از شرق به غرب گسترده شده کم و بیش در مرز افغانستان و پاکستان قرار دارد. بخش شرقی این رشته کوه عموما دایره وار و البته بکر و وحشی می باشد که با ارتفاعی نزدیک به 5500 متر کمی کوتاهتر از سایر کوههای آسیای میانه است، ضمن آنکه رشته های فرعی زیادی نیز در این بخش مشاهده می شود. امتداد کوههای این منطقه به جنوب و غرب گسترده می شوند و در نهایت با کاهش ارتفاع به کوهها و تپه های مرکز کشور افغانستان ختم می گردند.
اما بخش غربی این کوهها حالت رشته رشته داشته و مملو از کوههای مرتفع و پر برف می باشد که در میانشان بالغ بر 20 قله بالای 7000 متر یافت می شود. در میان این کوهها تریچ میر با ارتفاع 7690 متر بالاترین ارتفاع را داراست که در قیاس با کوههای بسیاری از مناطق دنیا ارتفاع بلندی محسوب می شود. از ویژگیهای مهم کوهستان این منطقه می توان به هوای نسبتا پایداروقابل پیش بینی آن اشاره نمود.
در قیاس با کوههای اغلب مناطق آسیای میانه، دسترسی به کوههای پوشیده از یخ و برف هندو کش راحت است.
تابستانهای این منطقه گرم و زمستانها پوشیده از برفند.
در نهایت باید توجه داشت بدلیل شرایط خاص سیاسی منطقه هنوز امکان حضور گسترده در آن محیا نیست.
از کوههای هندو کش می توان به قلل زیر اشاره نمود:
تریچ میر 7706 متر
تریچ میر بلندترین قله رشته کوه هندو کش در شمال کشور پاکستان قرار دارد. این کوه به شکل چند شاخه، از قلل فرعی متعددی تشکیل شده که عمدتا صخره ای و پوشیده از یخ و برف می باشد. تریچ میر در جنوب نوشاق و در بخش جنوبی رشته کوه هندو کش قرار گرفته و در اغلب نقشه ها در کشور پاکستان منظور گردیده است. نخستین صعود این کوه در سال 1950 توسط تیمی از کوهنوردان کشور نروژ صورت گرفت.
تریچ میر را به راحتی می توان از چیترال مشاهده نمود، گرچه مسیر صعود از این سو چندان مناسب به نظر نمی رسد. وجود شکافهای یخی متعدد در یخچالهای کوه موجب شده تا هر سال شاهد سقوط گردشگرانی باشیم که برای سیاحت به دامنه های تریچ میر گام می نهند. آخرین روستای نزدیک به کوه روستای تریچ می باشد که در زیان محلی دماغه معنا می دهد. زبان محلی ساکنان منطقه نیز زبان خاوری می باشد.
نوشاق 7492 متر
دومین قله مرتفع هندوکش رفیعترین کوه کشور افغانستان به شمار می رود. این کوه در شمال مرز افغانستان با پاکستان قرار دارد، و البته در شمال تریچ میر. قله نوشاق نیز از چندین قله فرعی تشکیل شده. برغم شرایط امنیتی نامناسب این کوه صعودهای زیادی را به خود دیده، از جمله نخستین صعود زمستانی یک قله بالای 7000 متر در آسیا که در زمستان 1973 توسط هیئتی از لهستان بر روی نوشاق صورت گرفت. در این صعود که به سرپرستی آندره زاوادا انجام می شد، زاوادا به همراه داریوژ پتروسکی موفق به فتح قله از جبهه شمالی گردید. در ضمن نخستین بار این کوه در سال 1960 توسط توشیکا ساکای و گورو لواتسوبوآ کوهنوردان ژاپنی صعود شد. این صعود از مسیر جنوب شرقی و از طریق یخچال قاضی ده صورت گرفت.
سارا گرار 7349 متر
چهارمین قله منطقه هندوکش کوهی است کاملا مستقل، توده عظیمی از دیواره های گرانیتی و رخهای پوشیده از یخ و برف در دورادور آن.
نخستین بار در سال 1958 تیمی انگلیسی به سرپرستی تد نوریش بر روی قله شمال شرقی تلاشی را صورت داد. اما بدلیل کشته شدن یکی از اعضای تیم آنها ناموفق بازگشتند. یکسال بعد یعنی در 24 آگوست 1959 تیمی 5 نفره از ایتالیایی به سرپرستی فوسکو مارینی موفق شد قله شمال شرقی را فتح نماید. این صعود از مسیر شمال شرقی یخچال نیروقی صورت گرفت.
قلل اصلی ساراگرار عبارتند از قله شمال شرقی با ارتفاع 7349 متر، قله شمال غربی 7300 متر، قله جنوب غربی 7148 متر، قله جنوبی 7307 متر، و قله جنوب شرقی 7208 متر.
داربان زوم 7220 متر
این کوه نخستین بار در سال 1965 توسط کورت دیمبرگر در سفری اکتشافی صعود گردید.
شاچاور 7084 نتر
گرچه نخستین صعود کوه در سال 1969 از سمت پاکستان صورت گرفت، اما شناخته شده ترین راه دسترسی از طریق دره واخان در افغانستان می باشد، که البته یک دهه پس از نخستین صعود یعنی از سال 1979 به اشغال نظامیان شوروی در آمد. در سالهای اخیر توجهات مختصری به این کوه شده و چندین بار از سمت پاکستان صعود گردیده است که شاید علت آن دور بودن این کوه از منطقه تحت نفوذ طالبان بوده.
کویو زوم 6889 متر
رشته کوهی طویل و با شیبهای تند یخی. این کوه بلندترین قله رشته هندو راج می باشد، رشته ای که به رغم حالت کوچک خود در بخش جنوبی، رشته کوه هندو کش را قطع می نماید. نخستین صعود این کوه در سال 1968 صورت گرفت.
آسو پیک 5800 متر
این کوه در کنار دریاچه زیبای باری قرار گرفته. مدت زیادی از شناسایی این منطقه توسط خارجی ها نمی گذرد. دورادور دریاچه را کوههای زیادی فراگرفته است. نخستین صعود کوه توسط 5 کوهنورد ایتالیایی به سرپرستی روسونی آنجلو در سال 1999 صورت گرفت.
منبع:
www.rfi.fr
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر