نقش طراحمقاله اصلی منبع این نوشته،به قلم CS Danielson و درمجله Urban Climber چاپ شده است. ترجمه من کاملا به متن وفادار نبوده ولی در آن سعی شده که نکات کلیدی مورد نظر نویسنده گنجانده شود.
ما به عنوان طراح مسیر همیشه تلاش می کنیم حرکات و مسیرهایی زیبا و هیجان انگیز طراحی کنیم که صعود آنها لذت بخش باشد.در اغلب موارد تلاش ما بر این است که مسیرهایمان نیازمند اجرای حرکاتی غیر از حرکات معمولی ومستلزم اجرای شیوه ها وتکنیک های منحصر به فرد باشد.
گاهی در یک مسابقه تعداد زیادی از شرکت کنندگان روی مسیرهایی که ما طراحی کرده ایم تلاش می کنند و اگر خوش شانس باشیم تعداد بیشتری از افراد می توانند از طریق تلویزیون یا فیلم ویدئویی این مسیرها را ببینند. ولی در بیشتر مواقع ما تنها برای تعداد اندکی از سنگنوردان در یک باشگاه یا دیواره های خانگی طراحی می کنیم و شاید تعدادی از این سنگنوردان در زمره افرادی باشند که به تازگی با سنگنوردی آشنا شده اند.
اغلب یکی از مهمترین اهداف ما این است که سنگ نورد را از نظر ذهنی با مسیر درگیر کنیم به طوری که فرد این انگیزه را داشته باشد که چندین بار روی مسیر تلاش کند هرچند موفق به صعود آن شده باشد. ما می خواهیم سنگنورد پس از تاپ کردن مسیر به حمایت چی بگوید که از صعود مسیر لذت برده است وبه سایرین توصیه کند که برای صعود مسیر تلاش کنند.
لازم به گفتن نیست که طراحی هر مسیر به خودی خود یک تجربه مفید است. چالش اصلی طراحان تازه کار اغلب این نیست که چطور مسیری طراحی کنند تا سنگنورد انرژی اش را خلاقانه صرف آن کند. دغدغه آنها در وحله اول چگونگی تاپ کردن مسیر و نیز لذت بردن سنگنوردان؛ به ویژه اعضای باشگاه و تازه کارها،از صعود است.
چیدمان یک مسیر ممکن است حدود 5 دقیقه یا کمتر، وقت یک طراح را بگیرد ولی همین مسیر ممکن است هفته ها یا ماه ها یک سنگنورد را با چالش مواجه کند تا موفق شود کاملا آن را صعود کند. برای سنگنوردان تازه کار یادگیری و تسلط بر حرکات بدن، یک مسئله جدی است وحتی برای یک سنگنورد قوی، باهوش و باتجربه که درک کاملی از اجرای حرکت دارد، یادگیری اینکه چطور باید حرکت را انجام دهد تا قدرت ،توان و تعادلش را برای به پایان رساندن مسیر حفظ کند، می تواند واقعا دشوار باشد.
برای هر طراح حتی پیچ کردن یک گیره روی دیواره می تواند نتایج متفاوتی به دنبال داشته باشد. سنگ نوردان ممکن است از مسیر خیلی خوششان بیاید یا از آن متنفر باشند. ممکن است فکر کنند که حرکت خیلی ساده یا خیلی دور از ذهن است. ممکن است بگویند مسیر خیلی یک نواخت و کسل کننده است, گیره ها آسیب رسان هستند یا .....
با همه اینها می توان گفت که هر سنگ نورد که این گیره را می گیرد، اعم از اینکه بتواند حرکت را به درستی انجام دهد یا نه، در حال یادگیری چیزی در مورد حرکات سنگ نوردی است. نوآموزان ممکن است تکنیک های کلی مثل اعتماد کردن به پاها یا تکنیک high step را بیاموزند و سنگ نوردان متوسط روی انعطاف پذیری و تکنیک شکستن زانو به سمت داخل یا حرکات قدرتی متمرکز شوند.
سنگ نوردان نخبه معمولا آنهایی هستند که همیشه خواهان یادگیری بییشتر هستند و ممکن است تلاششان را روی اجرای کامل یک تک حرکت دشوار متمرکز کنند. حتی آنهایی که شخصا روی مسیر تلاش نمی کنند نیز ممکن است از تماشای صعود سایرین درسهای مفیدی بیاموزند.
بدون توجه به سطح تجربه، ما از این طریق درک پیچیده یا اصولی خودمان از شیوه ها و تکنیک های سنگنوردی را با سایرین به اشتراک می گذاریم. با انتخاب نوع و جهت چیدن گیره ها، حرکات مورد نظرمان را پیاده می کنیم و با چرخاندن پیچ ها این فرایند را تکمیل می کنیم. اکنون هزاران سنگنورد می توانند از حرکتی که ما خلق کرده ایم درسهای جدیدی یاد بگیرند. هنگام خستگی یا بی حوصلگی برای فکر کردن به یک ایده جدید ،تنها یادآوری اینکه ما به این ترتیب قادریم با چرخاندن پیچ، به افراد نکاتی تازه در مورد توانایی هایشان یاد بدهیم، می تواند انگیزه خوبی باشد.
طراحی یک مسیر چالش برانگیز می تواند انگیزه ای برای تلاش بیشتر سنگنورد نیز باشد. با به یاد داشتن اینکه هر حرکت یک درس است می توانیم انگیزه مان را برای خلق مسیرهای بهتر و جالب تر و نیز تلاش هرچه بیشتر برای یادگیری بالا ببریم.
اغلب یکی از مهمترین اهداف ما این است که سنگ نورد را از نظر ذهنی با مسیر درگیر کنیم به طوری که فرد این انگیزه را داشته باشد که چندین بار روی مسیر تلاش کند هرچند موفق به صعود آن شده باشد. ما می خواهیم سنگنورد پس از تاپ کردن مسیر به حمایت چی بگوید که از صعود مسیر لذت برده است وبه سایرین توصیه کند که برای صعود مسیر تلاش کنند.
لازم به گفتن نیست که طراحی هر مسیر به خودی خود یک تجربه مفید است. چالش اصلی طراحان تازه کار اغلب این نیست که چطور مسیری طراحی کنند تا سنگنورد انرژی اش را خلاقانه صرف آن کند. دغدغه آنها در وحله اول چگونگی تاپ کردن مسیر و نیز لذت بردن سنگنوردان؛ به ویژه اعضای باشگاه و تازه کارها،از صعود است.
چیدمان یک مسیر ممکن است حدود 5 دقیقه یا کمتر، وقت یک طراح را بگیرد ولی همین مسیر ممکن است هفته ها یا ماه ها یک سنگنورد را با چالش مواجه کند تا موفق شود کاملا آن را صعود کند. برای سنگنوردان تازه کار یادگیری و تسلط بر حرکات بدن، یک مسئله جدی است وحتی برای یک سنگنورد قوی، باهوش و باتجربه که درک کاملی از اجرای حرکت دارد، یادگیری اینکه چطور باید حرکت را انجام دهد تا قدرت ،توان و تعادلش را برای به پایان رساندن مسیر حفظ کند، می تواند واقعا دشوار باشد.
برای هر طراح حتی پیچ کردن یک گیره روی دیواره می تواند نتایج متفاوتی به دنبال داشته باشد. سنگ نوردان ممکن است از مسیر خیلی خوششان بیاید یا از آن متنفر باشند. ممکن است فکر کنند که حرکت خیلی ساده یا خیلی دور از ذهن است. ممکن است بگویند مسیر خیلی یک نواخت و کسل کننده است, گیره ها آسیب رسان هستند یا .....
با همه اینها می توان گفت که هر سنگ نورد که این گیره را می گیرد، اعم از اینکه بتواند حرکت را به درستی انجام دهد یا نه، در حال یادگیری چیزی در مورد حرکات سنگ نوردی است. نوآموزان ممکن است تکنیک های کلی مثل اعتماد کردن به پاها یا تکنیک high step را بیاموزند و سنگ نوردان متوسط روی انعطاف پذیری و تکنیک شکستن زانو به سمت داخل یا حرکات قدرتی متمرکز شوند.
سنگ نوردان نخبه معمولا آنهایی هستند که همیشه خواهان یادگیری بییشتر هستند و ممکن است تلاششان را روی اجرای کامل یک تک حرکت دشوار متمرکز کنند. حتی آنهایی که شخصا روی مسیر تلاش نمی کنند نیز ممکن است از تماشای صعود سایرین درسهای مفیدی بیاموزند.
بدون توجه به سطح تجربه، ما از این طریق درک پیچیده یا اصولی خودمان از شیوه ها و تکنیک های سنگنوردی را با سایرین به اشتراک می گذاریم. با انتخاب نوع و جهت چیدن گیره ها، حرکات مورد نظرمان را پیاده می کنیم و با چرخاندن پیچ ها این فرایند را تکمیل می کنیم. اکنون هزاران سنگنورد می توانند از حرکتی که ما خلق کرده ایم درسهای جدیدی یاد بگیرند. هنگام خستگی یا بی حوصلگی برای فکر کردن به یک ایده جدید ،تنها یادآوری اینکه ما به این ترتیب قادریم با چرخاندن پیچ، به افراد نکاتی تازه در مورد توانایی هایشان یاد بدهیم، می تواند انگیزه خوبی باشد.
طراحی یک مسیر چالش برانگیز می تواند انگیزه ای برای تلاش بیشتر سنگنورد نیز باشد. با به یاد داشتن اینکه هر حرکت یک درس است می توانیم انگیزه مان را برای خلق مسیرهای بهتر و جالب تر و نیز تلاش هرچه بیشتر برای یادگیری بالا ببریم.
مترجم : صبا جودکی
با تشکر از محمد طبیبی
منبع
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر