لیلا پیک
در پاکستان و منطقه قراقروم به سه قله بر خواهید خورد که نام لیلا را بر خود دارند. لیلا در زبان محلی عزیز و محبوب معنا می دهد.
لیلا پیک از فراز قله گندوگرو
لیلا پیک از کمپ اصلی اسپانتیک
کوتاهترین قله لیلا نیز در شمال دره روپال و در غربیترین نقطه رشته کوه هیمالیا در کنار نانگاپاربات قرار دارد. ارتفاع قله 5971 متر بوده و صعود آن بسیار دلپذیر می باشد.
اما سومین قله لیلا پیک در دره هوشی، در شرق یخچال گندوگرولا و غرب دره چوگولیزا در رشته کوه قراقروم و ایالت بالتیستان پاکستان واقع شده. این قله لیلا دقیقا از محل طلاقی گندوگرولا و از کونکوردیها و یخچال کی2 قابل مشاهده است. این قله 6096 متر ارتفاع داشته، شکل نیزه مانندش آنرا به عنوان یکی از زیباترین قلل دنیا معرفی نموده است. از اینرو بیش از دو قله قبل مورد توجه قرار می گیرد.
لیلا پیک از طریق یخچال کنکوردیها مسير ايتاليائيهانامهای دیگر لایلا پیک
ارتفاع: 6096 متر، 20000 فیت
محل قرار گیری: قراقروم پاکستان، یخچال کنکوردیها
موقعیت جغرافیایی: 35 درجه، 35 دقیقه و 28 ثانیه عرض شمالی
76 درجه، 24 دقیقه و 5 ثانیه طول شرقی
نوع فعالیت کوه نوردی کوه نوردی ترکیبی
جبهه شمال غربی این کوه 6096 متری با بیش از 1500 متر طول دارای شیبی حدود 45 درجه می باشد. در مورد ارتفاع این کوه نظر واحدی وجود ندارد. در برخی منابع آنرا 6200 متر و در منابع دیگر 6614 متر ذکر نموده اند. در نقشه های کوه نوردی ژاپنی ها که در سال 2003 توسط تسونئو میاموری چاپ شد، ارتفاع این کوه 6096 متر بیان شده.
همچون اکثر قلل قراقروم که در دهه های 80 و نود به شکل غیر قانونی و بدون در اختیار داشتن اجازه صعود فتح می شدند، لیلا پیک نیز دارای چنین سرنوشتی بود. نخستین صعود کوه توسط 4 کوه نورد بریتانیایی از جمله سیمون یاتیز، و مارک میلر از جبهه غربی و از طریق یخ گندوگرو صورت گرفت. در اوایل دهه نود آلمانیها از همان مسیر تیم بریتانیایی قله را صعود نمودند. آنها را در این صعود گروهی سوئیسی همراهی می کردند. این صعود در تابستان 1993 صورت گرفت، این صعود نیز به شکل غیر قانونی انجام شد. اما تا سال 1997 هیچ صعودی به شکل رسمی به ثبت نرسید تا اینکه در این سال تیمی ایتالیایی متشکل از فابیو ایاچینی، پائولو کاوگنتو قله را صعود کردند و در پی آنها روز بعد سه ایتالیایی دیگر موفق به صعود قله شدند. ایتالیائیها در مسیر با کپسول گازی روبرو شدند که نام 4 کوه نورد بریتانیایی که حدود 10 سال قبل قله را فتح کرده بودند بر روی آن حک شده بود. مسیر ایتالیائیها کمی دشوارتر از مسیرهای قبل و از غرب یال شمالی صورت گرفت.
تا این سال تمامی صعودهای لیلا پیک به شکل آلپی صورت گرفته بود. البته صعود یکروزه قله از کمپ اصلی پیشرفته در شرق یخچال گندوگرو امکان پذیر به نظر می رسید. گرچه مسیر صعود بالغ بر 1500 متر ارتفاع می باشد اما اغلب صعودها به شکل یکروزه صورت گرفته و تیمها پس از صعود قله با یک در کمپ 5000 متر روز دوم به کمپ اصلی بازگشتند.
برای هم هوایی مناسب جهت صعود لیلا پیک نیز می توان به قله 5650 متری گندوگرو صعود نمود.
فرود با اسکی
در تابستان سال 2005 نخستین تلاش برای فرود با اسکی از این کوه توسط فردریک اریکسون و یورگن آموت کوه نورد - اسکی بازان اسکاندیناوی صورت گرفت. اگرچه آن دو نتوانستند قله را صعود نمایند اما مسیر شمال غربی کوه را اسکی کردند. آنها لیلا پیک را بهت آورترین کوهی توصیف نمودند که تا آن زمان با آن برخورد کرده بودند و معتقد بودند، قله کوه شبیه نک سوزنی است که رو به آسمان قرار گرفته.
فردریک و یورگن در 18 جون 2005 به کمپ اصلی در ارتفاع 4150 متری رسیدند. این دو کمپ 1 خود را در ارتفاع 5000 متری و در تاریخ 22 جون برپا کردند سپس در ساعت 2:30 بامداد روز بعد کمپ 5000 متر را به سمت قله ترک کردند و پس از 7 ساعت به 100 متری این سوزن عظیم رسیدند. آنها ادامه مسیر را بیش از حد یخ زده و پر شیب یافتند که این شرایط برای اسکی کردن مناسب به نظر نمی رسید. لذا تصمیم گرفتند از همان نقطه با اسکی به پائین بازگردند. بدین شکل از ارتفاع 6000 متری تا پای یخچال گندوگرولا را اسکی کردند.
منابع:
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر