پیوتر پوستلنیک Piotr Pustelnik
نام پیوتر پوستلنیک با امداد در کوهستان عجین شده. او با چندین بار کمک رسانی به کوه نوردان در برودپیک جوانمردیش را ثابت کرد، اما پیش از برودپیک او در کی 2 نشان داده بود مردانگیش بیش از یک امداد ساده است. در سال 1996 وی جان یک کوه نورد ایتالیایی را بر روی این کوه نجات داد. پيوتر کوه نورد مصدوم ایتالیایی را که بر روی طناب های ثابت مانده بود با کمک رسیچ پاولفسکی به کمپ اصلی بازگرداند. پوستلنیک مجبور شد چند روز بعد برای صعود قله تلاش تازه ای را صورت دهد. زمانیکه او به خانه بازگشت، کمیته ملی المپیک لهستان جایزه صعود جوانمردانه را به وی اعطا نمود. اما پوستلنیک معتقد است "رفتار انسانی نیازی به جایزه و تشویق ندارد".
پوستلنیک کوه نورد بزرگی است که با تلاشي فراون بر فراز تمامي 14 قله 8000 متری دنيا ایستاده.
گاشربروم دو 19 جولای 1990
نانگاپاربات 12 جولای 1992
چوآیو 24 سپتامبر 1993
شیشاپانگما 6 اکتبر 1993
دائولاگیری 26 سپتامبر 1994
اورست 12 می 1995
کی2 14 آگوست 1996
گاشربروم یک 15 جولای 1997
گاشربروم دو 21 جولای 1997
لوتسه 15 می 2000
کانچن چونگا 15 می 2001
ماکالو 16 می 2002
ماناسلو 17 می 2003
برودپیک 21 جولای 2005 صعود تا قله فرعی
آناپورنا 20 می 2006 صعود قله شرقی
برودپیک 8 جولای 2006
آناپورنا 27 آوريل 2010
اما برای پوستلنیک آناپورنا ورای یک کوه 8000 متری می باشد. کوهی که اغلب کوه نوردان درآنجا یا مغلوب می شوند و برای همیشه آنرا ترک می کنند و یا کشته می شوند (نسبت کشته ها به صعودها در آناپورنا حدودا 40% می باشد!)، تنها تعداد محدودی می توانند قله این کوه را لمس نمایند.
پوستلنیک دو بار در سالهای 2004 و 2005 در آناپورنا شکست خورده بود و امید داشت تا در سال 2006 بر آن فائق آید. او و همراهانش بر روی یال شرقی تلاش می کردند، همان مسیری که جرزی کاکوسکا و آرتور هازار پس از صعود زمستانیشان به آناپورنا از آن باز گشته بودند. پوستلنیک مسیر قله شرقی تا قله اصلی را بسیار دشوار توصیف می نماید و می گوید:" در آن شرایط سخت به هیچ وجه توان طی آنرا نداشتیم، زیرا لتسه شرپای تبتی همراهمان کور برف شده بود". آنها نمی توانستند وی را تنها بگذارند. بدین شکل بجز" پیتر همر" که مسیر را به تنهایی به سمت قله ادامه داد، سایرین یعنی: پیوتر پوستلنیک، پیوتر مورفسکی و لتسه به کمپ خود بر روی یال شرقی بازگشتند. لتسه تا صبح روز بعد از درد نالید.
پوستلنيك به همراه موروسكي، پيتر همر و لتسه شرپاي تبتي راهي آناپورنا شده بود ولي تنها پيتر همر راهي قله شد. درواقع زمانیکه پیتر همر مسیر قله شرقی تا قله اصلی آناپورنا را طی می کرد، هوا رو به تاریکی نهاده بود. طول کل مسیر شرقی بالغ بر 7.5 کیلومتر می باشد و پیتر در دشوارترین بخش از مسیر قرار داشت. با این حال وی توانست در ساعت 9.15 دقیقه به تنهایی، بدون داشتن کپسول گاز، غذا و بیسیم به قله آناپورنا برسد. شادی او بسیار زودگذر بود، پیتر به سرعت راه بازگشت را در پیش گرفت. اما او تنها توانست یک ساعت از مسیر فرود را طی نماید. در تاریکی و سرمای وحشتناک یال شرقی پیتر همر چاره ای جز کندن غار برفی نداشت، ضمن آنکه او بدون استراحت توان پائین رفتن نداشت. 5 ساعت پس از ترک قله یعنی در 2 بامداد روز بعد وی توانست در جان پناهی که حدود 4 ساعت برایش تلاش کرده بود پناه بگیرد. اما با روشن شدن هوا در ساعت 5 بامداد او ترجیح داد به سمت کمپ حرکت نماید. پیتر همر به دوستانش گفت:
"نمی دانم چرا زنده ام، اما امیدوارم دیگر هیچگاه در چنین شرایط وحشتناکی قرار نگیرم".
اما پوستلنیک که بهترین بخت صعود آناپورنا را از دست داده بود در مورد پائین آوردن شرپای تبتی می گوید:" ما می توانستیم لو را تنها گذاشته و قله را صعود کنیم اما پس از آن هیچگاه نمی توانستیم از شرم خود را در آینه نگاه کنیم".
پس از اين شكست و با گذشت 16 سال از آغاز هیمالیانوردی پوستلنیک 54 ساله تصمیم گرفته برای همیشه خود را از صعود 8000 متریها بازنشسته نماید. او در مورد آناپورنا تنها 8000 متری باقی مانده اش می گفت:"سومین تلاشم را برای فتح آن صورت دادم اما آناپورنا بر تمامی هنرهای کوه نوردیم غلبه کرد!". او پس از صعود برودپیک سيزدهمين 8000 متري خود گفت:" با 8000 متریها از همان نقطه ای که آغاز کردم یعنی قراقروم، وداع می کنم".
اما صعود برودپيك هم براي پوستلنیک با امداد همراه بود، زیرا وی و دیگر یاران لهستانیش پس از آنکه در 8 جولای قله برودپیک را فتح کردند در بازگشت با کوه نورد ناتوان استرالیایی " سپ باچمیر" برخورد کردند که روز قبل به همراه دیگر هموطنش "مارکوس کرونتالر" قله را صعود کرده بود. متاسفانه مارکوس بدلیل تحلیل قوای جسمانی و از دست دادن آب بدنش در ارتفاع 8030 متری در آغوش سپ جان سپرده بود. سپ به تنهایی خود را به گردنه برودپیک در ارتفاع 7800 متر رسانده بود و ازآن پس کوه نوردان پر توان لهستانی یعنی پوستلنیک، موروسکی و همر وی را که سرمازده بود و دیگر توان راه رفتن نداشت را به پائین آوردند.
اما صعود برودپیک برای پوستلنیک بسیار شیرین بود، وی 4 بار برای فتح قله این کوه تلاش کرده بود. نخستین بار در سال 1998 زمانیکه اریک اسکوفیر فرانسوی بر روی خط الراس قله ناپدید شد، پوستلنیک و سایر اعضای تیم نیز از ادامه کار منصرف شدند. سال بعد تیم کره ایها با سقوط و مرگ یکی از اعضایش روبرو شد، این امر موجب دلسردی سایرین و شکست مجدد پوستلنیک شد. پوستلنیک در سال 2005 نیز بدلیل آسیب دیدگی آرتور هازار مجبور به بازگشت از برودپیک شد. او پس از فتح برودپیک در چهارمین تلاشش می گوید:" گرچه این کوه، کوه خوش شانسی های من نبود، اما خوشحالم از اینکه مجبور نیستم برای پنجمین بار برای صعودش به قراقروم بیایم".
او در مورد آناپورنا و وداعش با 8000 متریها مي گفت:" زندگی همواره آن چیزی را که شما می خواهید در اختیارتان قرار نمی دهد". او گفته بود:" من حتی از این عمل غمگین هم نیستم! شاید بتوانم بگویم ظرفیت من بر روی 8000 متری ها به پایان رسیده، ترجیح می دهم با افتخار آنجا را ترک نمایم، تا اینکه مرا با شرم کنار بگذارد".
او در پاسخ به این سوال که در آینده چکار خواهد کرد پاسخ داد:" من کوههای کوتاهتر را صعود خواهم کرد. شاید دیگر حتی به دامنه 8000 متریها هم نروم! من زندگی خود را بر روی آنها نهاده بودم!".
وسوسه آناپورنا
اما وسوسه هاي دهمين 8000 متري دنيا هيچگاه پوستلنيك را آرام نگذاشت تا او سرانجام در روز 27 آوريل 2010 و درست در روزيكه اوه يون-سان بانوي كره اي به عنوان نخستين زن دنيا به چهاردهمين 8000 متري خود دست ميافت، قله كوه آناپورنا را فتح نمايد و به عنوان بيستمين فاتح تمامي قلل 8000 متري نام خود را در دفتر اين باشگاه به ثبت رساند.
منبع:
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر