۳ مهر ۱۳۸۶

خوآن اویارزابال


خوآن اویارزابال Juan Oiarzabal
خوآن اویارزابال یکی از سرسختترین فاتحان قلل 8000 متری دنیا، در 30 مارس 1956 در ویتوریا گاسنیز اسپانیا متولد شد. او تحصیلات خود را در مدرسه جسوس اوبررو در همان زادگاهش به پایان رساند و در زمینه الکترونیک مشغول به کار شد.
اویارزابال در نوجوانی به ورزش ژیمناستیک پرداخت و البته پس از آن به تشویق پدر و دوستانش به کوهنوردی روی آورد و خیلی زود توانست در این ورزش خیلی سریع رشد نماید. پیش از روی آوردن به صعود قلل مرتفع وی چندین مسیر دشوار را بر روی قلل فنی آلپ و اسپانیا صعود کرد.
اویارزابال تا سال 2005 در مدت 23 سال کوهنوردی جدی توانست در 35 هیئت بزرگ شرکت نماید و او ششمین فاتح تمام 14 قله 8000 متری و البته چهارمین کسی بود که تمام این قلل را بدون کپسول اکسیژن مصنوعی فتح نمود. بی شک او یکی از پایدارترین کوهنوردانی است که تاکنون هیمالیا به خود دیده. وی در سال 1999 نشان لیاقت در زمینه ورزش را از دولت اسپانیا دریافت نمود. همچنین در سال 2000 بعنوان شهروند نمونه باسک برگذیده شد.
او همچنین صعودهایش را در 4 کتاب به رشته تحریر در آورد.
در جستجوی 14 ستاره در سال 1997
14 قله صعود شده توسط خوآن اویارزابال در 1999
گفتگو با خوآن اورازابال در 2001
و اورست با خوآن اویارزابال
وی هم اکنون علاوه بر راهنمایی کوهنوردان در صعود به قلل به عنوان مستند ساز کوهنوردی با تلویزیون اسپانیا همکاری می نماید.
خوآن در 26 جولای 2004 توانست برای بیست و یکمین بار بر روی یک قله 8000 متری بایستد. این قله همانا کی2 سرسختترین کوه دنیا بود که برای دومین بار به تسخیر خوآن در می آمد. در این صعود خوآن را ادورنه پاسابان کوهنورد نخستین زن اسپانیایی که کی2 را صعود می کرد، مایکل زابالزا و دو کوهنورد ایتالیایی همراهی می کردند. در این صعود خوآن بخاطر سرمازدگی، تمامی انگشتان پای خود را از دست داد. این مسئله وی را از نظر روحی بسیار تحلیل برد، زیرا این احتمال وجود داشت وی برای همیشه مجبور به ترک هیمالیا شود. البته پیش از این وی دوستان زیادی را هم در صعودهایش از دست داده بود، اما برغم آنکه گاها وی را مقصر این حوادث می دانستند، توانسته بود با این فشارها کنار بیاید. با اینحا صعود کی 2 می توانست علاوه بر سرمازدگی برای وی با مرگ نیز همراه شود، زیرا در بازگشت از قله بخاطر کوربرفی و خستگی بسیار وی در بالای کمپ 4 از هوش رفت. این در حالی بود که همه اعضای تیم به کمپ 4 بازگشته بودند. اما فران لاتوره از هم تیمی هایش به بالا بازگشت و توانست او را که از حال رفته بود بیابد و به کمپ 4 بازگرداند.
پس از آن صعود، در بهار 2006 پیش از آنکه زخمهای پایش ترمیم شود وی مجددا به هیمالیا بازگشت، خوآن معتقد بود بیش از ترمیم زخمهای پا به ترمیم روحش نیاز دارد. گرچه خیلی زود بخاطر درد پا از همراهی هم تیمی هایش بر روی یالون گانگ(قله غربی کانچن چونگا) بازماند و به کاتماندو بازگشت، اما این نوید را داد که اویارزابال هرگز با هیمالیا خداحافظی نخواهد کرد.

تعدادی از صعودهای خوآن اویارزابال
1982 کانچونگ تسه 7640 (ماکالو II) – صعود تا ارتفاع 8200 متر
1983 آکانکاگوآ 6957 صعود زمستانی
1984 دنالی 6194 متر از دهلیز غربی
1985 چوآیو 8201 متر
1987 گاشربروم دو8035 متر
گاشربروم یک8068 ، مسیر مسنر، صعود تا 6800 متر
1988 کوه کنیا دهلیز الماس
کانچن چونگا 8586 متر صعود تا ارتفاع 8000 متری از جبهه شمالی
1989 ماکالو 8463 متر، صعود تا ارتفاع 8350 متری برج غربی
1990 اورست 8850 متر، صعود تا 8300 متری مسیر جنوب غربی
1991 کانچن چونگا 8586 متر، صعود تا 8400 متر
1992 نانگاپاربات 8126 متر، مسیر کینشوفر
1993 اورست 8850 متر، مسیر جنوب شرقی
1994 کی دو 8611 متر، مسیر تومو سزن
1995 ماکالو 8463 متر
لوتسه 8516 متر
برودپیک 8047 متر، صعود زمستانی تا ارتفاع 6900 متر
1996 کانچن چونگا 8586 متر، جبهه شمالی مسیر انگلیسیها
1997 ماناسلو 8163 متر
1998 دائولاگیری 8167 متر
شیشاپانگما 8027 متر، جبهه جنوب غربی از مسیر انگلیسیها
1999 آناپورنا 8091 متر
2000 اورست 8850 متر، صعود تا 8700 متری جبهه شمالی
طی مسافت 650 کیلومتر در قطب شما توسط سورتمه بادبانی
گردش در ایالت سینکیانگ چین
طی 800 کیلومتر مسیر صحرای تاکلاماکان به شتر
2001 اورست 8850 متر، جبهه شمالی
صعود زمستانی البروز
2002 ماکالو 8463 متر، برج غربی، صعود تا 7600 متر
چوآیو8201 متر
2003 گاشربروم دو8035 متر
گاشربروم یک 8068 متر، دهلیز ژاپنی ها
چوآیو 8201 متر، 23 سپتامبر
چوآیو 8201 متر، 5 اکتبر
2004 آمادابلام6856 متر، تیغه جنوب غربی
کی دو، 8611 متر
منابع
ارسال شده توسط در

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر