نام کوه لوتسه
ارتفاع 8516 متر، 27،920 فیت
موقعیت عرض شمالی
طول شرقی
محل قرار گیری نپال، تبت
بهترین ماههای صعود آوریل، می و سپتامبر، اکتبر
نزدیکترین فرودگاه بین المللی کاتماندو
اولین صعود 1956 هیئت اعزامی از کشور سوئیس
اولین صعود کننده لوشینگر، رایز
قله لوتسه به وسيله هيئت مساحی هندی قله E1 ناميده شد ولی به نظر مي رسد که تا سال ۱۹۲۱ که تيم پيشرو شناسايی اورست به سرپرستی "هوارد باری "از دره "کاما" وجبهه غربی يخچال "کانشونگ" به اين منطقه وارد شد هيچ نام محلی اعم از نپالی يا تبتی نداشته باشد. هوارد باری اين قله را لوتسه lho-tse ناميد که قله جنوبی معنا مي داد(زيرا در جنوب کوه اورست قرار داشت) ابتدا قرار بود اين کوه را تنها بعنوان يک ۸۰۰۰ متری فرعی بشناسند، ولی ارتفاع بالا و فاصله حدود ۳ کيلومتری از اورست بهترين دليل برای مستقل شناختن لوتسه بعنوان چهارمين کوه رفيع دنيا بود. گرچه اين کوه چهارمين کوه رفيع دنيا بود اما همسايگی با غول اورست باعث شد که کوهنوردان پيشرو به آن اعتنايی نکنند. دشوار و خطرناک بودن جبهه کانشونگ و گرده شمال شرقی نيز از ديگر عوامل توجه نکردن به اين کوه بود. يال شرقی که بسيار تيز و دندانه دار است پوشيده از برجهای يخی و صخره های يخ زده است. اين يال دارای سه قله بلند فرعی است. شرقی ترين اين قلل "لوتسه شار" با ۸۳۹۸ متر ارتفاع در فاصله ۱ کيلومتری از قله اصلی قرار دارد. بين قله اصلی و لوتسه شارهمچنين دو قله مرکزی قرار دارد، که يکی ۲۵ متر از لوتسه شار کوتاهتر و ديگری به همين ميزان بلندتر است. ابتدا قرار بود لوتسه شار بعنوان يک ۸۰۰۰ متری مستقل شناخته شود ولی با در نظر گرفتن پائينترين نقطه بر روی يال شرقی که تنها حدود ۲۰۰ متر کوتاهتر از قله اصلی لوتسه است اين امر پذيرفته نشد(هر چند اين مسئله هيچگاه از جذابيتهای لوتسه شار به عنوان يک هدف نکاست) .راه رسيدن به قله لوتسه ابتدا توسط تيم "تيلمن" در ۱۹۵۰ و بعد توسط تيم "شیپتون" در ۱۹۵۱ مشاهده شد (آنها قصد شناسائی جبهه جنوبی اورست را داشتند). هيئتهای سوئيسی و انگليسی در سالهای ۵۲ و ۵۳ در زمان صعود اورست يک گذرگاه را در جبهه غربی مشاهده کردند که تا قله امتداد ميافت. در نهايت نخستين تلاش اين کوه در سال ۱۹۵۵ از همين مسير و پس از عبور از يخچال خمبو و کم غربی صورت گرفت. اين تيم به سرپرستی "نورمن ديرن فورث" و متشکل از کوهنوردان کشورهای سوئيس و آمريکا و همچنين "اروين اشنايدر"(از اعضای تيم ۱۹۳۴ نانگا پاربات) بود. از اين تيم "درنست سن"و "آرتور اسپوهل" به همراه دو شرپا به سمت قله حرکت کردند. پس از سه ساعت تلاش از ۷۶۰۰اسپوهل و دو شرپای همراه بازگشتند ولی "سن" ادامه داد. اما او نيز در ابتدای دهليز بخاطر تمام شدن اکسيژن همراهش بازگشت. در ۱۹۵۶ سوئيسيها مجددا برای صعود به اورست بازگشتند اما آنها مجوز لوتسه را نيز دريافت کردند. سرپرستی اين تيم را "آلبرت اگلر" بر عهده داشت. سوئيسيها به دو گروه تقسيم شدند و تيم قويتر را برای صعود لوتسه در نظر گرفتند. در ۱۸می "لوشينگر" به همراه "رايز" توانستند با عبور از دهليز زيبای غربی خود را به قله برسانند و نخستين صعود لوتسه را صورت دهند(۵ روز پس از صعود لوتسه اين تيم موفق شد اورست را نيز توسط ۴ تن از اعضايش فتح نمايد). اما لوتسه شار برای نخستين بار در سال ۱۹۶۵ بوسيله گروهی از کوهنوردان ژاپنی هدف قرار گرفت. آنها برغم سقوط بهمن های پی در پی تا ارتفاع ۸۰۰۰ متر بالا رفتند ولی دشوار بودن مسير و همراه نداشتن کپسول اکسيژن آنها را از صعود باز داشت. در۱۹۷۰ تيمی از کوهنوردان اطريشی توانستند با بهره گيری از تجربيات ژاپنی ها اين کوه دشوار را فتح نمايند. با اينحال دو قله مرکزی لوتسه تا سال ۲۰۰۰ هيچ صعود موفقی را به خود نديد و در اين سال تيمی از روسيه به سرپرستی "تيمو فيف" توانست از طريق گردنه جنوبی اورست، با عبور از مسير صعود نشده يال شمالی به سمت قله اصلی و سپس حرکت به سمت چپ و به طرف قله ميانی پس از يافتن مسيری در جبهه کانشونگ و گذاردن بيش از ۱۰۰۰ متر طناب ثابت در روزهای ۲۳،۲۴ و ۲۷ می ۹ نفر از اعضايش را به قله برساند، ديگر قله فرعی لوتسه نيز با بهره گيری از تجربيات تيم سال۲۰۰۰ و درست سه سال بعد يعنی در ۲۰۰۳ توسط روسها فتح شد تا بدين شکل تمامی نقاط بالی ۸۰۰۰ متر دنيا جای گامهای انسان را لمس نمايند.
هیئت اعزامی ایران به لوتسه- بهار 1381
تعداد نفرات تیم: 14 نفر
سرپرست: صادق آقاجانی
تعداد صعود کننده: 12 نفر
تاریخ صعود قله: 25و26 اردیبهشت
مدت زمان برنامه: 65 روز
تعداد شرپاها:4 نفر
اسامی اعضای تیم فاتح قله لوتسه 8516 متر:
1 – صادق آقاجانی – سرپرست
2 – اقبال افلاکی- قله
3 – داود خادم اصل (زنده یاد)- قله
4 – جلال چشمه قصابانی- قله
5 – محمد حسن نجاریان – فیلمبردار- قله
6 – محمد اوراز (زنده یاد)- قله (بدون کپسول اکسیژن
7 – رضا زارعی- قله
8 – اکبر مهدیزاده- قله
9 – حمید ناصری- قله
10- محمود گودرزی – پزشک تیم- 7800 متر
11- رضا بهادرانی- قله
12- امین عظیمی- قله
13- رضا سلیمانی- قله
14- مقبل هنر پژوه- قله
۱ نظر:
آفرين
ارسال یک نظر