در جنوب غربي قاره سبز، اروپا كشوري با حدود 11 ميليون نفر جمعيت قرار دارد كه تنها با اسپانيا و اقيانوس اطلس مرز مشترك دارد. اين كشور كوچك يعني پرتغال كه سالها جزو قدرتمندترين كشورهاي جهان به شمار ميرفت در اكتبر سال 88 ميزبان شصت و نهمين مجمع جهاني كوه نوردي در شهر پورتو، دومين شهر معروف خود بود. 
درباره اين كشور از نظر نامي با ميوه پرتغال هم نام است مي گويند: ریشه ميوه پرتغال از جنوب شرقی آسیا (چین و هند) می‌باشد، نوع ایرانی آن که ایتالیا یی ها از قرن 11 میلادی کشت آن را در جنوب اروپا رایج کردند تلخ بود و جای خود را از قرن 15 میلادی به نوع شیرین تر داد که تاجران کشور پرتغال از هندوستان وارد و کشت کردند. برای همین هم در بسیاری از زبانهای دنیا (یونانی، ترکی، ایرانی، عربی، بلغاری، جرجیایی و زبان جنوب ایتالیا) امروزه هنوز لغت میوه پرتغال با کشور پرتغال تشابه اسمی دارد.
با پرواز نيمه شب هواپيمائي تركيه مسير 3 ساعته تا فرودگاه استانبول را بر فراز ابرها طي نموديم تا در طلوع زيباي بخش غربي استانبول از خواب برخيزيم. البته خيلي زود با تغيير پرواز به سمت ليسبون پايتخت كشور ميزبان اجلاس جهاني به راه افتاديم، هر چند ميشد هنوز صداي شهروندان تركيه اي را كه بلند بلند حرف ميزدند در هواپيما شنيد! 4.5 ساعت پرواز از فراز درياي مديترانه و در ارتفاع 33 هزار پايي خيلي زود ما را به صف طويل ورودي به كشور پرتغال رساند. جايي كه اگر تنبلي و بي حوصلگي ماموران گمرك فرودگاه ليسبون نبود شايد هيچگاه متوجه تناقض در پرچم 12 ستاره اتحاديه اروپا با پرچم دو رنگ پرتغال نميشديم!
گويي از آنهمه پيشرفت قاره سبز ذره اي به گوشه غربي آن نرسيده و كم كم داشتيم فراموش ميكرديم فرودگاه امام در تهران را ترك كرده ايم! و البته همه اينها مرهون بيش از 1 ساعت زمان براي خوردن مهر ورود در فرودگاه ليسبون بود!
در نهايت فرودگاه را به قصد ايستگاه راه آهن ترك نموديم. اما شهر ليسبون يا لشبونه پايتخت زيباي پرتغال به همراه حومه خود داراي حدود 3.5 ميليون نفر جمعيت است و در كنار اقيانوس اطلس قرار گرفته، ضمن آنكه در ابتداي پائيز هوايش همچنان دم كرده و البته كمي گرم است.
بهاي بليط ليسبون به پورتو 28 يورو قيمت داشت و راس ساعت به سمت شمال كشور حركت كرد تا مسافت 300 كيلومتري را تنها در مدت زمان 2.5 ساعت و البته با سرعتي كه گاه تا 225 كيلومتر ميرسيد طي نمايد.
اما شهر پورتو، دومين شهر مهم پرتغال حدود 500 هزار نفر جمعيت دارد و البته قدمتش به قرن چهارم ميلادي باز ميگردد. پورتو توسط رود دورو از شهر مجاورش گايا جدا شده، هر چند بسياري شهر گايا را بخش جنوبي پورتو به حساب مي آورند. 
اسپانسر اجلاس امسال يك كارخانه مشروب سازي است و البته شام افتتاحيه هم در همان محل كارخانه برگزار مي شد كه از چند سوله چوبي بزرگ و قديمي شكل گرفته بود و البته اشاره رئيس اتحاديه جهاني به پاستوريزه بودن ايرانيها و پذيرايي از ما با آب پرتغال و نوشابه فاقد الكل. ضمن آنكه ژوزف هم كه با رسومات ايرانيها آشنا بود دائما براي اطمينان از قرار داشتن غذاي حلال (همان ماهي) به ميزمان سر ميكشيد. البته خواب خستگي سفرمان آن شب از همان ابتداي بازگشت به هتل آغاز شد.
طي روزهاي 6 تا 8 اكتبر جلسه كميته هاي اتحاديه جهاني كوه نوردي برگزار شده بود و روز 9 اكتبر و با طلوع آفتاب و بلافاصله پس از صبحانه جلسه هماهنگي كميته هاي اتحاديه جهاني با رئيس اتحاديه آغاز شد و البته نيازي نبود تا همه نفرات در جلسه حاضر باشن، اين ميتونست بهترين فرصت براي گردش در شهر زيبا و تاريخي پورتو يا به قول خودشون پورتو كاله باشه.
قدمت پورتو به قرن چهارم ميلادي و هم زمان با حكومت روميان باز ميگردد. پورتو دومين شهر بزرگ پرتغال پس از ليسبون به شمار مياد و در قلب آن مركز تاريخي ميراث فرهنگي يونسكو قرار دارد. پورتو توسط رود زيبا و پر آب دورو به دو بخش شمالي و جنوبي تقسيم شده و البته بخش جنوبي آن را گايا مي نامند. رود دورو كه معناي نامش نوار طلايي است از رشته كوه ايبري سرچشمه ميگيرد و بدليل امكان كشتيراني بر روي آن بزرگترين منبع كسب درآمد شهروندان پورتويي از طريق ورود گردشگران به شمار مياد. البته ديگر منبع درآمد اين شهر از طريق صادرات شراب پورتو است كه اغلب بشكه هاي آن بر روي قايقهاي حاشيه رودخانه دورو براي تبليغ قرار داده شده. رود دورو در انتهاي مسير خود به اقيانوس اطلس مي ريزد.
اما از ديگر جاذبه هاي اين رود پلهاي هفت گانه آن است. نخستين اين رودخانه در سال 1877 توسط گوستاو ايفل ساخته شده. ايفل اين پل را به افتخار ملكه آن زمان پرتغال ماريا پيا نامگذاري كرد. اين پل بدليل طول 160 متري كمانيش در آن زمان بعنوان بزرگترين پل كماني دنيا شناخته مي شد. جالب آنكه ساخت اين پل تنها دو سال به طول انجاميده. ارتفاع اين پل از سطح مد آب رودخانه 60 متر مي باشد. لازم به يادآوريست اين پل دو طبقه بوده، طبقه بالاي آن براي قطار شهري و طبقه زيرين براي عبور اتومبيل مي باشد. 
همچنين در تمامي بخشهاي شهر بخصوص بخش شمالي ميتوان كاخها، قلعه ها و كليساهايي را مشاهده نمود كه از جاذبه هاي گردشگري پورتو به شمار مي آيند. البته نقطه مشترك اين بناها رنگ آبي كاشي هاي نماي آن است. ضمن آنكه رنگ آبي نماد تيم فوتبال پورتو محبوبترين تيم ورزشي اين شهر مي باشد كه در سال 1988 با گل زيباي رباح ماجر الجزايري فاتح جام باشگاههاي اروپا گرديد.
از نكات جالب امروز سرو صداهاي تبليغاتي براي انتخابات شوراي شهر بود كه قرار است آخر هفته برگزار گردد. آنها شهر را به رنگهاي منتخب كانديداهاي خود در آورده اند. زرد، نارنجي، سبز (البته از نوع روشنش) و ... آدم به ياد آن انتخابات كذائي ميافته البته از نوع بدون خشونتش ضمن آنكه پليسي هم براي كنترلش ديده نميشه! تابلوهاي تبليغاتي هم بدون كثيف كردن شهر در محلهاي مشخص شده قرار گرفته اند.
يك منظره زيباي ديگر هم مربوط به طرفداران محيط زيست بود كه براي مبارزه با ظروف يكبار مصرف نوشابه با بستن آنها به پاي خود اقدام به راهپيمائي در خيابان ها كرده بودند و با توليد سرو صدا قصد جلب توجه در مورد خطرات اين دسته از توليدات صنعتي را داشتند!
بعد از ظهر و پس از پايان جلسه كميته هاي اتحاديه، پخش اسلايد توسط دوگ اسكات همراه با بيان تاريخچه كوه نوردي از آغاز در آلپها، اسكات همچنين درباره كوه نوردي خودش نيز گزارش مصور و زيبايي را ارائه نمود. از ديواره جنوب غربي اورست گفت، از مسير نو بر روي كانچن چونگا، از غول گفت و شكستن هر دو پايش هنگام فرود و ....
شام امشب بر روي كشتي تفريحي و در دل رودخانه دورو سرو شد همراه با ساز و آواز محلي توسط گروهي دانشجو كه نام هري پاتر را بر خود داشتند. لباسها و شنل مشكي مشخصه اين گروه مي باشد. سبك موسيقي اين گروه همان سبك اختصاصي موسيقي پرتغالي فادو بود كه به آواز سرنوشت مردم پرتغال معروف است. اين موسيقي توسط گيتار فادو نواخته مي شود كه داراي كاسه اي گلابي شكل است.
البته جذابترين بخش ميهماني امشب حضور ژائو گارسيا كوه نورد معروف و شاخص پرتغالي است. وي با صعود به 13 قله 8000 متري دنيا تنها آناپورنا را در پيش دارد. ژائو زماني كه فهميد ايراني هستيم با جمله "سلام عليكم" به استقبالمان آمد. ژوزف رئيس آلپاين كلاب پورتو مي گويد ژائو در كشور ما همچون قهرماني بزرگ مشهور است. گرچه بي توجهي به او در اين اجلاس بخصوص از سوي ميزبان كاملا مشهود بود. خود گارسيا نيز با نشان دادن كارت اجلاس خود كه روي آن نوشته شده بود ميهمان با طعنه عنوان نمود:"تا به حال آدمي را ديده ايد كه در خانه خود ميهمان باشد؟!"
گارسيا كه تمامي انگشتان دست و بيني خود را در تلاش براي فتح 8000 متريها از دست داده از همراهيش با ايرانيها در ماناسلو و نانگاپاربات گفت. او قصد دارد بهار سال 2010 به همراه پيوتر پوستلنيك لهستاني كه سه بار در آناپورنا شكست خورده راهي اين كوه شود. برايشان آرزوي موفقيت داريم.
امشب همچنين هيئت نپالي به رياست آنگ شرينگ و تيم دو نفره تركيه با رياست علاءالدين به جمع ملحق شدند. اين دو رئيس فدراسيون من را به ياد برخي رياست هاي تمام نشدني در هيئتهاي خودمان مي اندازد كه گويي راهي براي اتمام آن وجود ندارد!
صبح روز 10 اكتبر شصت و نهمين جلسه مجمع عمومي فدراسيون جهاني كوه نوردي با حضور 85 نفر از 34 كشور در محل كاخ بولسا تشكيل گرديد. اتحاديه جهاني كوه نوردي داراي 58 عضو رسمي مي باشد و البته 23 عضو غير رسمي دارد كه حق راي ندارند و شامل گروهها، آلپاين كلابها، مدارس كوه نوردي و فدراسيونهاي سنگ نوردي مي باشند.
كاخ بولسا در محل ميدان انريكو جزو جاذبه هاي تاريخي شهر پورتو به حساب مي آيد. قدمت اين كاخ با سال 1850 ميلادي باز ميگردد. كاخ بولسا به دستور ملكه وقت ماري دوم ساخته شد و امروزه بعنوان موزه در معرض ديد عموم قرار دارد. سالن برگزاري مجمع "نيو موريش" نام دارد و مزين است به نام الله و همچنين نام سلطان مولانا بر ديوارهاي آن حك شده. اين سالن توسط معماران ترك و اندونزيايي در مدت 18 سال ساخته شده است.
اما مجمع جهاني كوه نوردي نخستين بار در سال 1934 برگزار گرديد و بجز سالهاي جنگ دوم جهاني يعني از 1940 تا 1946 اين اجلاس هر سال در يك كشور عضو برگزار مي گردد. اجلاس جهاني سال 2008 در تهران برگزار گرديد كه حاضران در پورتو از آن به نيكي ياد مي كردند و البته ژوزف شوخ طبع با آوردن كيسه باري با آرم فروشگاه شهروند خاطره آن را براي حضار زنده كرد.
جلسه شصت و نهم با اعلام خوش آمد از سوي مارك مورتيمر رئيس اتحاديه جهاني و جورج رئيس فدراسيون كوه نوردي پرتغال جنبه رسمي يافت. مورتيمر ابتدا هيئت همراه خود را معرفي نمود و پس از آن ضمن اعلام نتايج اجلاس تهران، روند پيگيري مصوبات آنرا براي حضار تشريح نمود. سپس گزارش كميته هاي مختلف اتحاديه از فعاليتهاي سال گذشته بخش عمده اي از زمان جلسه را به خود اختصاص داد و البته بخشي از اين گزارشها تا بعد از صرف نهار نيز به طول انجاميد.
در پايان جلسه امروز ابتدا درخواستهاي عضويت جمهوري دومنيكن و مغولستان به شور گذارده شد و به رغم مخالفت ژاپنيها براي عضويت مغولستان، مجمع به عضويت هر دو كشور راي مثبت داد. ضمنا دو درخواست از ايران و تركيه كه مربوط به انجمن كوه نوردان ايران و يك گروه ترك بود به راي گذارده شد كه بدون راي مثبت و تنها با 6 راي ممتنع براي بررسيهاي بيشتر به سال بعد يعني اجلاس پورميو 2010 در ايتاليا موكول گرديد. همچنين در مورد برخي از اعضا كه حق عضويت خود را نپرداخته اند اعلام نظر شد و قرار شد به ايشان مهلت بيشتري داده شود. در نهايت با اجراي انتخابات در يكي از كميته هاي اتحاديه، شصت و نهمين مجمع جهاني كوه نوردي با تاكيد بر اجراي مصوبات و فعاليتهاي كميته هاي آن با اميد سالي پر بار براي كوه نوردي تا 6 اكتبر 2010 براي پورميو – ولتلينا – ايتاليا به پايان رسيد. خداحافظ پورتو.
در اين گزارش ازمنابع زير براي شهر شناسي پرتغال استفاده شده است:
http://www.anthropology.ir/node/4190
http://www.alimehdipour.blogsky.com/1387/11/09/post-26
http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%81%D8%A7%D8%AF%D9%88
http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%BE%D8%B1%D8%AA%D9%82%D8%A7%D9%84
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر