گفتگو با ژائو گارسيا
در خلال اجلاس جهاني كوه نوردي 2009 در شهر پورتوي پرتغال فرصتي دست داد تا گفتگوي كوتاهي با «ژائو گارسيا» كوه نورد پرتغالي و فاتح 14 قله 8000 متري دنيا داشته باشيم. توجه شما را به خواندن اين گفتگو جلب مي نمايم:
ژائو گارسيا متولد 11 جون سال 1967 در ليسبون پايتخت پرتغال است. او در 15 سالگي كوه نوردي را در باشگاه Guarda و با ورزش سنگ نوردي آغاز نمود. يكسال بعد و با حضور در آلپ تمرينات سنگ نوردي طبيعي، يخ نوردي و اسكي را نيز فرا گرفت. ضمن آنكه در سال 1984 موفق به صعود قله مون بلان بلندترين قله رشته كوه آلپ گرديد. او بدليل روي آوردن به ورزش سه گانه (تريتالون يا سه گانه متشكل از شنا، دو و ميداني و دوچرخه سواري) استقامت بدني بالايي كسب نمود.
در طي سالهاي 1990 تا 93 بخاطر حضور در نيروي نظامي پرتغال مستقر در بلژيك توانست به آلپها نزديكتر شود و تمرينات مستمري را در كوهستان صورت دهد.
در سال 93 ژائو به همراه تيمي از لهستان به سرپرستي كوه نورد مشهور كريستوف ويليچكي به چوآيو رفت و توانست از مسيري نو قله اين كوه را فتح نمايد. ضمن آنكه در تلاش براي صعود از رخ جنوبي شيشاپانگما ناكام ماند.
در سال 1994 گارسيا به همراه يك تيم بين المللي توانست قله دائولاگيري را صعود كند.
در 1996 تلاش ژائو براي صعود از مسير عادي، كينشوفر به نانگاپاربات بدليل برف زياد ناموفق بود. ضمن آنكه تلاش او براي فتح اورست از جبهه شمالي در سال 97 نيز تنها تا 8200 متر صورت گرفت.
يكسال بعد يعني در 1998 ژائو باز هم به اورست آمد و اينبار از مسير جنوب شرقي ولي بازهم ناكام ماند. اينبار او تا بالكوني در ارتفاع 8500 متري بالا رفت.
اما سرانجام سخت كوشي هاي ژائو گارسيا نتيجه داد و او توانست در سال 1999 از مسير شمالي، بدون استفاده از اكسيژن كمكي اورست را فتح نمايد و عنوان نخستين فاتح پرتغالي اين كوه را به خود اختصاص دهد. در اين صعود و البته در بازگشت از قله گارسيا و همنورد بلژيكيش پاسكال دبرور با هواي خراب مواجه شدند كه متاسفانه پاسكال جان خود را از دست داد و ژائو نيز از ناحيه انگشتان دست و صورت دچار سرمازدگي سختي شد. بدين شكل او بيشتر انگشتان دستش را از دست داد و مدتي را براي درمان در زاراگوزاي اسپانيا بستري شد.
گاشربرو م دو در سال 2001 و گاشربروم يك در سال 2004 توسط اين كوه نورد پرتغالي صعود شد و در سال 2005 او موفق به فتح لوتسه گرديد.
ژائو مي گويد:"پس از اين صعودهاي موفق، بويژه صعود به اورست بود كه توانستم حمايتهاي مالي را براي ادامه صعودهايم كسب نمايم". از اين سال به بعد روند صعودهاي ژائو شدت يافت. بدين شكل در بهار سال 2006 او موفق به صعود كانچن چونگا و شيشاپانگما گرديد. بدين شكل كانچن چونگا در 26 مي به همراه ايوان والروي اكوادري فتح گرديد و او در پائيز توانست شيشاپانگما را صعود كند، هر چند در اين صعود يكي از همراهان خود را بر اثر سقوط از دست داد.
ژائو در تابستان 2007 تيمي را راهي كي دو دومين كوه مرتفع دنيا نمود و موفق شد اين كوه را نيز فتح نمايد.
در بهار 2008 وي ابتدا ماكالو را در 19 مي و در شرايطي كه اغلب تيمها منطقه را ترك كرده بودند و البته در بادي شديد صعود كرد و سپس راهي پاكستان شد و توانست در 18 جولاي برودپيك را صعود كند. گارسيا در سال 2009 نيز به همين شكل عمل كرد و ابتدا در بهار و روز 28 آوريل موفق به فتح ماناسلو شد، سپس به پاكستان رفت و در 10 جولاي قله نانگاپاربات را فتح كرد.
ژائو از حضور و همراهي ايرانيان در ماناسلو و نانگاپاربات به نيكي ياد مي كند و با جمله "سلام عليكم" آنها را به ياد مي آورد. او ضمن اشاره به صعود يك ايراني به ماناسلو (مهدي عميدي) از مشكل ادم قرنيه در يكي ديگر از ايرانيها ميگويد.
وي همچنين از همراهيش با تيم جستجوي ايرانيها در نانگاپاربات به نيكي ياد نمود و گفت:"آنها به سختي تلاش كردند تا ردي از سامان بيابند، اما كوه تمايلي به بازپس دادن سامان نداشت". ژائو مي گويد:" آنها بسيار غمگين بودند و من تنها مي توانستم دلداريشان دهم". او ميگفت:"از خانواده سامان خواستم سعي كنند تا تلخي هاي آن حادثه را به فراموشي بسپارند و براي يادبود سامان اقدام به ساخت پناهگاهي در كوههاي خود كنند تا هرگاه كوه نوردي گام به آن ديار مي گذارد از سامان ياد نمايد".
اما با صعود به نانگاپاربات شمار 8000 متريهاي ژائو گارسيا به عدد 13 رسيد و اينك او تنها آناپورنا را در پيش دارد تا نام خود را به باشگاه 8000 متريها بيافزايد. ژائو همچنين براي ورود به باشگاه فاتحان قلل 7 گانه (مرتفع ترين قلل 7 قاره) تنها كارستن پيراميد در اندونزي را پيش رو دارد.
ژائو تمامي 8000 متريهاي خود را بدون بهره گيري از كپسول اكسيژن مصنوعي فتح نمود و البته خودش به شوخي مي گويد:"براي خريد كپسول اكسيژن پولي نداشتم، پس مجبور شدم اينگونه صعود كنم!"
او همچنين بخشي از هزينه هاي صعودهايش را از طريق تصوير برداري و پخش فتوحاتش تامين مي نمايد. ژائو همچنين اقدام به چاپ و انتشار كتابهايي در زمينه كوه نوردي و صعودهاي خود نموده و كتاب Mais altã Solidao (بالاترين تنهايي) او با 30 هزار نسخه فروش جزو برترين كتابهاي ورزشي كشورش به شمار مي آيد.
ژائو گارسيا بدليل شهرتش از سوي وزارت بهداشت اين كشور از سال 2006 به عنوان سخنگو در برنامه پيشگيري از ايدز فعاليت نمود. او همچنين به رغم از دست دادن انگشتان دست خود بر اثر سرمازدگي براي ترويج كوه نوردي و سنگ نوردي در سالنهاي ورزشي حاضر شده و دانش آموزان را به اين ورزش مهيج ترغيب مي نمايد.
ژوزف رئيس آلپاين كلاب پورتو مي گويد: "گرچه ژائو به معروفي فوتباليستهاي پرتغالي نيست، اما در اين كشور همچون يك قهرمان ملي از او ياد مي شود".
براي ژائو گارسيا در صعود به آخرين 8000 متريش آناپورنا آرزوي موفقيت مي كنيم.
سر انجام در ساعت 1.30 دقيقه روز 17 آوريل 2010 ژائو گارسيا موفق شد از مسير شمالي آناپورنا به همراه مينگما شرپا قله را فتح نمايد تا نام خود را به عنوان نوزدهمين عضو باشگاه 8000 متري ها به ثبت برساند. ضمن آنكه گارسيا دهمين كوه نوردي است كه بدون بهره گيري از كپسول اكسيژن به اين موفقيت دست ميابد.
در اين نوشتار از منابع زير بهره گرفته شده است:
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر