راینهولد مسنر
Reinhold Messner
راینهولد مسنر یکی از معروفترین کوهنوردان حال حاضر دنیا به شمار می رود که در 17 سپتامبر 1944 در منطقه ویلنوس در جنوب تیرول ایتالیا متولد شد. تا سن 20 سالگی توانست علی رغم جوانی بسیاری از مسیرهای دولومیتها را که در غرب آلپ قرار دارند به همراه برادرش گونتر صعود نماید و درست از همان زمان بود که سبک صعود آلپی را بعنوان الگوی خود انتخاب نمود. گونتر بعدها در سال 1970 بر اثر سقوط بهمن در نزدیکی کمپ اصلی جبهه دیامیر نانگاپاربات جان خود رااز دست داد. آن زمان او به همراه راینهولد از صعود موفقیت آمیز به خود بر روی جبهه روپال و پس از تراورس کوه باز می گشت. این نخستین تلاش برادران مسنر بر روی کوهی در هیمالیا بود که با فاجعه همراه شد. سالها طول کشید تا راینهولد بر این غم بزرگ فائق آید. بعدها راینهولد ضمن صعود انفرادی به و نانگاپاربات توانست به عنوان نخستین انسان، سایر قلل بالای 8000 متر را نیز صعود نماید. ضمن آنکه بعنوان سومین کوهنورد موفق به صعود هفت قله مرتفع تمام قاره ها شد. زمانیکه از او در مورد برترین کارهایش در هیمالیا سوال شد عنوان نمود
راینهولد مسنر یکی از معروفترین کوهنوردان حال حاضر دنیا به شمار می رود که در 17 سپتامبر 1944 در منطقه ویلنوس در جنوب تیرول ایتالیا متولد شد. تا سن 20 سالگی توانست علی رغم جوانی بسیاری از مسیرهای دولومیتها را که در غرب آلپ قرار دارند به همراه برادرش گونتر صعود نماید و درست از همان زمان بود که سبک صعود آلپی را بعنوان الگوی خود انتخاب نمود. گونتر بعدها در سال 1970 بر اثر سقوط بهمن در نزدیکی کمپ اصلی جبهه دیامیر نانگاپاربات جان خود رااز دست داد. آن زمان او به همراه راینهولد از صعود موفقیت آمیز به خود بر روی جبهه روپال و پس از تراورس کوه باز می گشت. این نخستین تلاش برادران مسنر بر روی کوهی در هیمالیا بود که با فاجعه همراه شد. سالها طول کشید تا راینهولد بر این غم بزرگ فائق آید. بعدها راینهولد ضمن صعود انفرادی به و نانگاپاربات توانست به عنوان نخستین انسان، سایر قلل بالای 8000 متر را نیز صعود نماید. ضمن آنکه بعنوان سومین کوهنورد موفق به صعود هفت قله مرتفع تمام قاره ها شد. زمانیکه از او در مورد برترین کارهایش در هیمالیا سوال شد عنوان نمود
"مردم از سال 1978 صعودهای بدون اکسیژن به اورست و صعود انفرادی نانگاپاربات مرا بعنوان کارهای خارق العاده می دانستند. ولی به نظر خودم تراورس گاشربروم I به II به همراه 'هانس کمرلندر' که در سال 1984 انجام شد برترین کارم در هیمالیا بود
در سال 1975 مسنر اقدام به صعود هیدن پیک (گاشربروم I) به شیوه آلپی نمود. این دومین صعود کوه بود که با موفقیت صورت می گرفت. وی در مورد سبک صعودش می گوید: "برای انجام این کارها می باید از پائینترین سطح ممکن شروع به کار نمائید. شما می باید همه لوازم مورد نیاز برنامه را در داخل کوله بار خود حمل کنید و در صورت نیاز به شبمانی کمپ خود را بدور از هرگونه خطری یافته و بیتوته نمائید. مسیر صعود را هم می باید خودتان بیابید، ضمن آنکه نمی توانید از اکسیژن مصنوعی استفاده کنید". در میان صعودهای مسنر بر روی کوههای هیمالیا می توان صعود انفرادی او به اورست را تنها صعود انفرادی واقعی این کوه که به سبک آلپی صورت گرفت دانست. این صعود در فصل مونسن و در زمانیکه هیچ کوهنوردی در منطقه حضور نداشت از طریق مسیری جدید و در جبهه شمالی صورت گرفت. البته امروزه صعودهای انفرادی زیادی بر روی قلل هیمالیا صورت می گیرد. اما اکثر آنها در زمانی انجام می شود که تیمهای زیادی در منطقه حضور دارند. مسنر همچنین جزو آن دسته غربیانی بود که برای پی بردن به اثرار یتی (موجود افسانه ای مناطق هیمالیا) تلاشهایی را صورت داد. او خودش می گوید دوبار موفق به دیدن این موجود شده است. دومین ادعای مسنر در این مورد به آخرین تلاشهای او در منطقه قراقروم باز می گردد. اما این مطلب بدون هیچگونه دلیل و برهانی بیان شد. او وعده ارائه عکس حیوان را داد ولی هیچگاه این مطلب به حقیقت نپیوست و او تنها حدس میزد یتی حیوانی بزرگ و تنومند و مانند خرس پر مو است. برخی معتقدند شخصیت مسنر پس از صعودهای متعددش در هیمالیا کاملا تغییر کرد. آنها همچنین معتقدند ششهای مسنر بر اثر صعودهای بدون اکسیژن در هیمالیا دچار مشکل و آسیب شده. البته آنها می گویند مسنر کاملا آگاه بوده که در زمان ایجاد فشارهای سخت ارتفاع برای مقابله چه کاری باید انجام دهد. زمانیکه در دهه هفتاد او در برخی صعودهایش ناکام ماند منتقدین او بیشتر بر نظرات خود پافشاری نمودند و حتی او را از لحاظ روانی دچار مشکل دانستند. در این میان کوهنورد معروف پاکستانی "نظیر سبیر" که با مسنر صعودهایی را انجام داد (صعود برودپیک) می گوید:"حشيش را به مسنر معرفي نموده". اگر این مطلب صحت داشته باشد تصور اینکه سلولهای ششهای او دچار نقصان شده باشند دور از ذهن نیست. البته او عنوان نمود كه: "مسنر به هيچ عنوان آنرا نپسنديده بود."
البته مسنر تنها در ظاهر و به خاطر صعودهایش به شهرت نرسیده بلکه او دارای شخصیتی بسیار قوی است. او هیچگاه نسبت به عقاید و نظرات سایرین بی تفاوت نمی ماند. هر چند گفتن اینکه آیا نظرات مسنر چیزی است که در درونش وجود دارد کار آسانی نیست
مسنر در طول دوران کوهنوردی خود بارها از سوی دیگران نقد شد. وی پس از دو صعود نخست خود به هیمالیا سه هم تیمیش را از دست داد که برادرش گونتر از آن جمله بود. پس از بازگشت از برنامه هایش او را متهم کردند که دوستان در حال مرگش را ترک کرده. در گاشربروم II زمانیکه مسنر بی تفاوت از کنار جسد کوهنورد اطریشی که در شکافی سقوط کرده بود گذشت او را متهم کردند که از روی بدنهای دیگران خود را به قله می رساند. بعدها زمانیکه به همراه کمرلندر برای تراورس گاشربروم II به I از آن محل می گذشت زمان قابل توجهی را برای جابجایی و دفن آن کوهنورد صرف نمود. برخی از علاقمندان کوهنوردی معتقدند مسنر در طول برنامه های خود 9/99% در معرض خطر مرگ قرار داشته. شاید اینگونه باشد اما آن چیزی که واقعیت دارد شرایط بدنی بسیار مناسب او در طول برنامه هایش است. مسنر پس از صعودهایش تبدیل به مردی ثروتمند شد و بدون آنکه دیگر بدنبال دردسرهای کوهنوردی باشد ساکن قصری در آلپ ایتالیا شد و خود را از اکتشاف، کوهنوردی و هرگونه ماجراجویی دیگر بازداشت. او خود می گوید:" برای یادگرفتن برخی چیزها دیگر پیر شده ام". البته مسنر تنها به کوهنوردی نمی پرداخت، او در سال 1990 در مدت 92 روز موفق شد مسیر 2800 کیلومتری قطب جنوب را طی کند. هرچند در سفر به قطب شمال و طی مسیر سیبری تا کانادا ناکام ماند
سخت ترین مسیرها در راه رسیدن به هدف
اما آخرین صعود بزرگ مسنر به سال 2000 باز می گردد. درست 30 سال پس از نخستین صعود او به نانگاپاربات او باز هم به این کوه بازگشت. همانند 30 سال قبل برای تلاش بر روی مسیری نو و اینبار نیز یکی دیگر از برادرانش یعنی "هوبرت" همانند 30 سال قبل که با برادر بزرگترش "گونتر" بود او را همراهی می کرد. اما آنها پس از تلاشی سخت و رسیدن به ارتفاعات بالای کوه به دلیل خطرناک بودن مسیر بازگشتند. از مسنر بیش از 40 جلد کتاب در مورد مناطق مختلف هیمالیا و صعودهایش منتشر شده و مقالات و گزارشهای او بارها در نشریات و مجلات مختلف به چاپ رسیده
مسنر نسبت به پیروزیهایش بسیار حسود بود، اما پیروزیهای او به خاطر حسادت نبود بلکه بدلیل سبک برتر صعودهایش پیروز می شد
"گونتر استورم"
در سال 1975 مسنر اقدام به صعود هیدن پیک (گاشربروم I) به شیوه آلپی نمود. این دومین صعود کوه بود که با موفقیت صورت می گرفت. وی در مورد سبک صعودش می گوید: "برای انجام این کارها می باید از پائینترین سطح ممکن شروع به کار نمائید. شما می باید همه لوازم مورد نیاز برنامه را در داخل کوله بار خود حمل کنید و در صورت نیاز به شبمانی کمپ خود را بدور از هرگونه خطری یافته و بیتوته نمائید. مسیر صعود را هم می باید خودتان بیابید، ضمن آنکه نمی توانید از اکسیژن مصنوعی استفاده کنید". در میان صعودهای مسنر بر روی کوههای هیمالیا می توان صعود انفرادی او به اورست را تنها صعود انفرادی واقعی این کوه که به سبک آلپی صورت گرفت دانست. این صعود در فصل مونسن و در زمانیکه هیچ کوهنوردی در منطقه حضور نداشت از طریق مسیری جدید و در جبهه شمالی صورت گرفت. البته امروزه صعودهای انفرادی زیادی بر روی قلل هیمالیا صورت می گیرد. اما اکثر آنها در زمانی انجام می شود که تیمهای زیادی در منطقه حضور دارند. مسنر همچنین جزو آن دسته غربیانی بود که برای پی بردن به اثرار یتی (موجود افسانه ای مناطق هیمالیا) تلاشهایی را صورت داد. او خودش می گوید دوبار موفق به دیدن این موجود شده است. دومین ادعای مسنر در این مورد به آخرین تلاشهای او در منطقه قراقروم باز می گردد. اما این مطلب بدون هیچگونه دلیل و برهانی بیان شد. او وعده ارائه عکس حیوان را داد ولی هیچگاه این مطلب به حقیقت نپیوست و او تنها حدس میزد یتی حیوانی بزرگ و تنومند و مانند خرس پر مو است. برخی معتقدند شخصیت مسنر پس از صعودهای متعددش در هیمالیا کاملا تغییر کرد. آنها همچنین معتقدند ششهای مسنر بر اثر صعودهای بدون اکسیژن در هیمالیا دچار مشکل و آسیب شده. البته آنها می گویند مسنر کاملا آگاه بوده که در زمان ایجاد فشارهای سخت ارتفاع برای مقابله چه کاری باید انجام دهد. زمانیکه در دهه هفتاد او در برخی صعودهایش ناکام ماند منتقدین او بیشتر بر نظرات خود پافشاری نمودند و حتی او را از لحاظ روانی دچار مشکل دانستند. در این میان کوهنورد معروف پاکستانی "نظیر سبیر" که با مسنر صعودهایی را انجام داد (صعود برودپیک) می گوید:"حشيش را به مسنر معرفي نموده". اگر این مطلب صحت داشته باشد تصور اینکه سلولهای ششهای او دچار نقصان شده باشند دور از ذهن نیست. البته او عنوان نمود كه: "مسنر به هيچ عنوان آنرا نپسنديده بود."
البته مسنر تنها در ظاهر و به خاطر صعودهایش به شهرت نرسیده بلکه او دارای شخصیتی بسیار قوی است. او هیچگاه نسبت به عقاید و نظرات سایرین بی تفاوت نمی ماند. هر چند گفتن اینکه آیا نظرات مسنر چیزی است که در درونش وجود دارد کار آسانی نیست
مسنر در طول دوران کوهنوردی خود بارها از سوی دیگران نقد شد. وی پس از دو صعود نخست خود به هیمالیا سه هم تیمیش را از دست داد که برادرش گونتر از آن جمله بود. پس از بازگشت از برنامه هایش او را متهم کردند که دوستان در حال مرگش را ترک کرده. در گاشربروم II زمانیکه مسنر بی تفاوت از کنار جسد کوهنورد اطریشی که در شکافی سقوط کرده بود گذشت او را متهم کردند که از روی بدنهای دیگران خود را به قله می رساند. بعدها زمانیکه به همراه کمرلندر برای تراورس گاشربروم II به I از آن محل می گذشت زمان قابل توجهی را برای جابجایی و دفن آن کوهنورد صرف نمود. برخی از علاقمندان کوهنوردی معتقدند مسنر در طول برنامه های خود 9/99% در معرض خطر مرگ قرار داشته. شاید اینگونه باشد اما آن چیزی که واقعیت دارد شرایط بدنی بسیار مناسب او در طول برنامه هایش است. مسنر پس از صعودهایش تبدیل به مردی ثروتمند شد و بدون آنکه دیگر بدنبال دردسرهای کوهنوردی باشد ساکن قصری در آلپ ایتالیا شد و خود را از اکتشاف، کوهنوردی و هرگونه ماجراجویی دیگر بازداشت. او خود می گوید:" برای یادگرفتن برخی چیزها دیگر پیر شده ام". البته مسنر تنها به کوهنوردی نمی پرداخت، او در سال 1990 در مدت 92 روز موفق شد مسیر 2800 کیلومتری قطب جنوب را طی کند. هرچند در سفر به قطب شمال و طی مسیر سیبری تا کانادا ناکام ماند
سخت ترین مسیرها در راه رسیدن به هدف
اما آخرین صعود بزرگ مسنر به سال 2000 باز می گردد. درست 30 سال پس از نخستین صعود او به نانگاپاربات او باز هم به این کوه بازگشت. همانند 30 سال قبل برای تلاش بر روی مسیری نو و اینبار نیز یکی دیگر از برادرانش یعنی "هوبرت" همانند 30 سال قبل که با برادر بزرگترش "گونتر" بود او را همراهی می کرد. اما آنها پس از تلاشی سخت و رسیدن به ارتفاعات بالای کوه به دلیل خطرناک بودن مسیر بازگشتند. از مسنر بیش از 40 جلد کتاب در مورد مناطق مختلف هیمالیا و صعودهایش منتشر شده و مقالات و گزارشهای او بارها در نشریات و مجلات مختلف به چاپ رسیده
مسنر نسبت به پیروزیهایش بسیار حسود بود، اما پیروزیهای او به خاطر حسادت نبود بلکه بدلیل سبک برتر صعودهایش پیروز می شد
"گونتر استورم"
برخی از صعودهای مسنر
تا سال 1964 او بیش از 500 صعود در شرق آلپ انجام داد که اکثر آنها در منطقه دولومیتها صورت گرفت
1965 اولین صعود جبهه شمالی اولتر
1967 اولین صعود جبهه شمال غربی سویتا
اولین صعود زمستانی تیغه شمالی اگنر
اولین صعود زمستانی تیغه شمالی فورشیتا
اولین صعود زمستانی تیغه شرقی اگنر
1969 اولین صعود انفرادی جبهه شمالی درو
صعود انفرادی مارمولاتا
صعود انفرادی سویتا (فلیپ فلیم)
1970 نانگاپاربات 8125 متر- اولین صعود جبهه روپال و سومین صعود موفق کوه
1971 کوهنوردی در نپال، پاکستان، ایران(دماوند)، شرق آفریقا و گینه نو
1973 اولین صعود شمال غربی پلمو
اولین صعود برج غربی مارمولاتا
اولین صعود جبهه غربی فورشیتا
1974 صعود جبهه شمالی ایگر در مدت 10 ساعت
اولین صعود جبهه جنوبی آکانکاگوآ6959 متر
1975 لوتسه جنوبی – ناموفق
گاشربروم I جبهه شمال غربی اولین صعود به سبک آلپی و دومین صعود موفق کوه
1976 دنالی (مک کینلی) 6193 متر
اولین صعود دیواره Midnight sun
1977 دائولاگیری – ناموفق
1978 اورست 8848 متر – اولین صعود موفق بدون اکسیژن و پانزدهمین صعود موفق کوه
نانگاپاربات از مسیر دیامیر - اولین صعود انفرادی یک 8000 متری
کلیمانجارو 5963 متر- اولین صعود دیواره بریج
1979 کی2 8611 متر- اولین صعود آلپی کوه
آمادابلام جهت امداد رسانی – چهارمین صعود کوه
1981 شیشاپانگما 8012 متر – پنجمین صعود کوه
اولین صعود جبهه شمالی چاملانگ 7317 متر
1982 اولین صعود جبهه شمالی کانچن چونگا 8586 متر – دهمین صعود کوه
گاشربروم II 8035 متر – هشتمین صعود کوه
برودپیک 8047 متر – ششمین صعود کوه
چوآیو8201 متر- تلاش زمستانی ناموفق
1983 چوآیو 8201 متر صعود به قله به سبک آلپی – چهارمین صعود کوه
1984 تراورس گاشربروم II به I
1985 اولین صعود جبهه شمال غربی آناپورنا 8091 متر – دوازدهمین صعود کوه
تیغه شمال شرقی دائولاگیری 8167 متر به سبک آلپی – بیستمین صعود کوه
1986 ماکالو 8463 متر- تلاش ناموفق زمستانی
ماکالو 8463 متر – هفدهمین صعود کوه
لوتسه 8516 متر – هشتمین صعود کوه
کوه وینسون 4897 متر
1987 سفر به بوتان و پامیر
1988 جستجو برای یافتن یتی در تبت
1989 لوتسه – تلاش برای صعود جبهه جنوبی
1990 قطب جنوب – اولین تراورس مسیر به صورت پیاده روی به مسافت 2800 کیلومتر در 92 روز
1991 تراورس کشور بوتان – از شرق به غرب
پیاده روی در جنوب تیرول به مسافت 800 کیلومتر
1992 چمبورازو - پرو
پیاده روی در صحرای تاکلاماکان از جنوب تا شمال – چین
1993 سیاحت در کشور نپال – دولپو، موستنگ، مانانگ
تراورس گرینلند از جنوب شرقی تا شمال غربی به مسافت 2200 کیلومتر
1994 پیاده روی مناطق مختلف هیمالیا در هند
صعود شولینگ 6543 متر
رونزوری 5119 متر – اوگاندا
1995 تلاش برای تراورس قطب شمال – از سیبری تا کانادا
بلوچا 4596 متر – آلتای سیبری
1996 سفر در شرق تبت
1997 سفر در شرق تبت
سفر به قراقروم – جهت حضور در مراسم پنجاهمین سالگرد درگذشت هرمان بول بر روی چوگولیزا 7665 متر
سفر به آفریقا
1998 سفر به کوههای آلتای - مغولستان
سفر به آند
1999 صعود قلل منطقه سانفرانسیسکو – آمریکا
2000 سفر به جنوب گرجستان
نانگاپاربات تلاش برای صعود مسیری نو- ناموفق
2002 کوتوپاکسی
2004 عبور از صحرای گوبی
2005 پاکستان – سفر جهت شناسایی جسد برادر مفقودش گونتر مسنر
منبع
منبع
jerberyd.com
برگردان رضا زارعی
در همین ارتباط
در همین ارتباط
کوهنوردی که از دیوار منتقدان بالا می رود
سوداي خودکشي يا ماجراجويي آگاهانه؟
گفتگو با مسنر درباره یتی
مسنر و یتی
سوداي خودکشي يا ماجراجويي آگاهانه؟
گفتگو با مسنر درباره یتی
مسنر و یتی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر