گاشربروم دو Gasherbrum II
منابع کتاب On top of the world
نام کوه گاشربروم II ، کی4
ارتفاع 8035 متر، 26362 فیت
موقعیت 35،45عرض شمالی
76،39طول شرقی
محل قرار گیری قراقروم، مابین پاکستان و چین
بهترین ماههای صعود جون، جولای، آگوست
اولین صعود 1956
اولین صعود کننده لارچ، موراوکو، ویلنپارت هر سه از اطریش
نزدیکترین فرودگاه بین المللی راولپندی پاکستان
گروه گاشربرومها توده عظیمی از قلل هستند که همچون یک نعل اسب در جنوب یخچال گاشربرومها قرار گرفته اند. در شرق یخچال گاشربرومها، گاشربروم I توسط گردنه ای از گاشربرومII و III جدا شده و قله گاشربروم II در فاصله 5 کیلومتر و 530 متری از قله گاشربروم I قرار دارد.
در قسمت شمال غربی از این قلل گردنه ای مرتفع قله زیبای گاشربروم IV را به این توده متصل نموده، و در جنوب این قلل خط الراسی همچون زین گاشربروم V و VI به توده اصلی وصل کرده است. در نامگذاری کلاسیک قلل منطقه که توسط جی.مونگومری صورت گرفت وی گاشربروم I را کی5 و گاشربروم II را کی4 نامگذاری نمود. اما نام گاشربروم که نامی است بالتی، دیواره درخشان معنی می دهد و اشاره ای است به دیواره درخشان گاشربروم IV در هنگام غروب خورشید.
توده گاشربرومها در بالای یخچال یالترو قرار دارند. در 1892 گانوی، و در 1909 دوک ابروزی قلل گاشربروم را از نظر گذراندند و سلا عکاس ایتالیایی همراه ابروزی نخستین عکسها را از این مجموعه مرتفع گرفت.
در 1934 یک هیئت بین المللی به رهبری گونتر دیرن فورث با رسیدن به یخچال گاشربرومها مسیر را تا محلی که امروزه کمپ اصلی گاشربروم I و II قرار دارد، ادامه داد. دیرن فورث یالی را مشاهده نمود که بدون وجود خطر بهمن به قله گاشربروم II ختم می شد. اما چیزی که مانع از تلاش وی برای صعود شد، ناتوانی باربرهای بالتی در حمایت از تیمش بود.
نخستین صعود
در 1956 تیم هیمالیا نوردی اطریش به سرپرستی فریتز موراوکو برای شناسایی و در صورت امکان صعود گاشربروم II وارد منطقه شد. این تیم را گروهی از باربران بالتی همراهی می کردند. آنها کمپ اصلی خود را در محل طلاقی ابروزی با یخچال گاشربرومها برقرار نمودند و کمپ 1 در ابتدای یال جنوب غربی برقرار شد. در سال 1934 دیرن فورث یالی برفی را که در بخش شرقی کمپ اصلی و در جنوب کوه قرار داشت مناسب صعود تشخیص داده بود. اما اطریشیها یال جنوب غربی را که امروزه مسیر نرمال صعود شناخته می شود مناسب تر یافتند. در روزهای نخست صعود کمپ اول مورد تهاجم بهمنهای خطرناک زیادی قرار گرفت و آنها مجبور به تغییر محل آن شدند. آنها کمپ 2 را در 6700 متری و کمپ 3 را در 7150 متری برپا کردند. موراوکو امیدوار بود کمپ نهایی را در بخش پایانی برفها برپا کند، اما باربران بالتی از ادامه حمل بارها به بالا خودداری نمودند. در 6 جولای یعنی 4 روز پس از این واقعه موراوکو، لارچ و ویلنپارت با حمل کوله بارهای سنگین کوپ سوم را به سمت بالا ترک نمودند. آنها مجبور به جا گذاردن کپسولهای اکسیژن شدند. مسیر خطرناک و برفها ناپایدار بودند، ضمن آنکه آنها طناب نیز به همراه نداشتند. بدین شکل در شیب زیاد مسیر قادر به حمایت یکدیگر نبودند. در زیر صخره های یال جنوب شرقی و در ارتفاع 7500 متری آنها مکان تختی را برای شب مانی یافتند. پس از شبی سرد و خوردن صبحانه ای مختصر آنها با گام نهادن بر روی یال شمال شرقی صعود خود را ادامه دادند. در ساعت 9 صبح آنها به اواخر یال رسیدند. ابتدای مسیر با برفی عمیق همراه بود، سپس عبور از کنار بخش صخره ای مسیر و در نهای ساعت 30/11 روز 7 جولای آن سه توانستند بر فراز سیزدهمین کوه مرتفع دنیا بایستند. هوا آنقدر گرم بود که آنها بتوانند بدون مشکل بادگیرهای خود را از تن خارج نمایند. بدین شکل آنها پس از به اهتزاز در آوردن پرچم کشورشان را پائین را در پیش گرفتند.
در 1975 و درست 19 سال پس از نخستین صعود یک گروه کوهنورد فرانسوی وارد کمپ اصلی گاشربروم II شدند. هدف آنها یال جنوبی بود که دیرنفورث آنرا مسیری قابل صعود تشخیص داده بود. این مسیر در زیرهرم قله به مسیر شرقی (مسیر صعود اطریشیها) وصل می شد. تیم حمله متشکل از مارک باتارد (نخستین کسی که در 1988 اورست را از مسیر جنوبی یک روزه صعود کرد) و یانیک سیگنور کمپ سوم خود را در این محل برپا نمودند و روز بعد با صعود این مسیر در ساعت 9 صبح قله را صعود کرده و پس از 19 سال از نخستین صعود دومین گروه از فاتحان قله را شکل دادند. زمانی که آنها قله را به سمت پائین ترک می کردند، لوئیس ادوبرت و برنارد ویلارت بعنوان دومین گروه به سمت بالا می آمدند تا روز بعد قله را صعود نمایند. آنها اواخر شب به سمت قله حمله کردند و ساعت 3 بامداد بر فراز آن ایستادند. در راه بازگشت هوا دگرگون شد، باد شدید همراه با سرما آنها را در بر گرفت. آنها به سختی به کمپ سوم رسیدند و تصمیم گرفتند همان روز به کمپ 2 بروند. آنها در برفی عمیق و سرمایی حدود 40- درجه و بادی شدید از یکدیگر جدا افتاده راهی پائین شدند، و زمانیکه ادوبرت به کمپ دوم رسید دیگر ویلارت را ندید. بدین شکل گاشربروم II نخستین قربانی خود را گرفت.
درست یک روز پس از نخستین صعود فرانسویها، دو تیم از کوهنوردان لهستانی به کمپ اصلی گاشربروم II رسیدند. یکی از این تیمها که تمامی نفرات آنرا زنان تشکیل می داد قصد صعود گاشربروم III را داشت. رهبری این تیم را وندا رتکویچ بر عهده داشت. آنها در حالی به کمپ اصلی رسیدند که تیم مردان مجوز صعود به هیچ قله ای را نداشت و تنها به عنوان همراهان تیم زنان به منطقه آمده بود.
تیم لهستانی ها مسیر اطریشیهای 56 را پیش گرفت و کمپ سوم خود را در 7350 متری برپا کرد. در 1 آگوست سه مرد و دو زن به گردنه مابین گاشربروم II و III رسیدند. تیم مردان یال غربی گاشربروم II را دست نیافتنی دیدند و تصمیم گرفتند کوه را به سمت یال شمال غربی تراورس نمایند. در نهایت آنها توانستند سومین مسیر قله گاشربروم را گشایش کرده به قله برسند.
گرچه دو زن همراه آنها در تلاش خود برای صعود گاشربروم III ناکام شدند، اما چند روز بعد دو مرد و دو زن این صعود را تکمیل کرده، قله گاشربرومIII به ارتفاع 7950 مترکه پانزدهمین کوه بلند دنیا به شمار می رود را فتح کردند. این کوه تا آن زمان بلندترین کوه 7000 متری صعود نشده به شمار می رفت و البته نخستین کوه مرتفعی بود که اولین صعود آنرا زنان صورت می دادند. چند روز بعد هالینا کورگر، سیرکومسکا و آنا اوکوپینسکا از همین تیم توانستند قله گاشربروم II را هم صعود کنند تا بدین شکل نخستین زنان فاتح این کوه و البته نخستین زنانی باشند که یک 8000 متری را بدون اکسیژن مصنوعی فتح می کنند.
تا سال 1981 این کوه از مسیر نرمال بارها فتح شد تا اینکه در این سال تیمی فرانسوی متشکل از اریک بیود، فلیپ گرینر و کریستین جنین(نخستین زن فرانسوی فاتح اورست در سال 1990) به همراه کوهنورد پر توان پاکستانی، شیرخان توانستند نخستین صعود آلپی کوه را در مدت زمان 4 روز صورت دهند.
سال بعد شیرخان باز هم کوه را صعود کرد، البته اینبار به همراه نظیر سبیر و راینولد مسنر. این هشتمین 8000 متری مسنر به شمار می رفت. در همین سال یک زوج فرانسوی موریس و لیلین بارارد نیز قله را صعود کردند. ضمن آنکه برادر لیلیان نیز در این روز قله را صعود کرد.
در سال 1982 گاشربرومII سه قربانی دیگر نیز گرفت، یکی از این افراد کوهنورد اطریشی نوربرت ولف بود، جسد وی توسط مسنر و دو کوهنورد پاکستانی یافت شد. اما آنها بی تفاوت از کنار وی گذشتند. این کار مسنر موجب شد تا مقالات زیادی بر علیه وی به چاپ رسد و او را کوهنوردی بنامند که از روی جسد سایرین پا بر فراز قلل می نهد. دو سال بعد، زمانیکه مسنر به همراه کمرلندر برای تراورس گاشربرومها به آنجا آمد، زمان زیادی را برای دفن نوربرت ولف صرف نمود. جالب آنکه تا آن روز کوهنوردان بسیاری نیز همانند مسنر و دو پاکستانی از کنار جسد ولف بی تفاوت گذشته بودند.
در 1983 جرزی کاکوسکا و ویتک کورتیکا در مدت سه روز و به سبک آلپی مسیری را بر روی یال شرقی گشودند. آنها با فرود از مسیر نرمال اولین تراورس کوه را هم انجام دادند. این پنجمین 8000 متری کاکوسکا بود. این دو همچنین در این سال گاشربروم I را هم از مسیری جدید صعود کردند.
در 1984 علاوه بر تراورس گاشربرومها توسط مسنر و کمرلندر، که مسنر آنرا بزرگترین کار تمام دوران کوهنوردی خود می دانست، پیر ژانوس با پاراشوت و ژان مارک بون با پاراگلایدر از فراز گاشربرومII فرود آمدند. بون در 8 جولای قله را با پاراگلایدر 17 کیلویی خود صعود کرده بود، اما بخاطر باد شدید و نامناسب از پرش اجتناب نمود. او در 14 جولای مجدد قله را صعود کرد و البته اینبار در مدت زمان 16 ساعت از کمپ اصلی. بون 4 ساعت برای خارج کردن پاراگلایدر خود از برف و سر هم کردن آن زمان صرف نمود و در نهایت در مدت 20 دقیقه به کمپ اصلی رسید.
در همین سال تیری رنارد کوهنورد فرانسوی نیز با اسکی از قله فرود آمد.
در 1958 نخستین تیم تجاری پایش به گاشربرومII باز شد. در این سال همچنین شیرخان سومین صعود خود بر روی این کوه را صورت داد.
در 1995 کارلوس کارسولیو توانست با صعود از مسیر غرب یال جنوب غربی قله را صعود نماید. در این سال همچنین ژان کریستوف لافائل کوهنورد فرانسوی تنها در مدت 4 روز گاشربروم II و I را به صورت آزاد صعود نمود.
در 1997 آناتولی بوکرایف کوهنورد توانمند قزاق این کوه را در مدت زمان 12 ساعت صعود کرد. وی راهنمای یک تیم تجاری بر روی این کوه بود. بوکرایف در زمستان 1997 بر روی آناپورنا گرفتار بهمن گردید و کشته شد.
امروزه گاشربروم دو بعنوان راحتترین 8000 متری قراقروم یکی از پرطرفدارترین کوههای 8000 متری دنیا نیز می باشد و پس از اورست و چوآیو دارای بالاترین تعداد صعودها است.
نکته:
گاشربروم II در سال 1997 توسط تیم ملی کوهنوردی ایران فتح شد. رسول نقوی، محمد حسن نجاریان و حمید رضا اولنج فاتحان قله بودند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر